داریوش همایون سردبیر روزنامه آیندگان

ظاهرا تحت تأثیر رساله همایون قرار گرفته بودند) ترتیب ملاقات های جداگانه ای با وی را دادند، و گفته می شود گفتگوهای جالب و دوستانه ای ردوبدل شده است. همایون در مارس 1967 کار خود در شرکت انتشارات فرانکلین را خاتمه داد (صاحب کار او از سال 1959) تا تمام وقت خود را صرف راه اندازی یک روزنامه جدید کند. انتشار روزنامه جدید، آیندگان، از دسامبر 1967 شروع شد. مبادلاتی که بین همایون و هویدا ادامه یافت، بعضی را بدین باور کشاند که حامی حقیقی آیندگان شخص نخست وزیر است. همایون هفته ای یک یا دو تفسیر می نویسد و مسئول اصلی تهیه سرمقاله های کلیدی است. همایون حس می کند دامنه تفسیرها و سرمقاله های خردمندانه خیلی وسیع است، ولی از ژوئیه 1968 آیندگان در تفسیرهای خود تهور و ماجراجویی خاصی نشان نداده است. همایون در گفتگو با یکی از مأموران سفارت درباره جوّ سیاسی ایران، گفته که تحولات عظیمی در ایران رخ داده است و حس می کند که برای یک ملی گرا چون خودش، وضع مساعدی جهت همکاری با وجدانی پاک و در چهارچوب محدوده ای خاص به وجود آمده است.

اظهارنظر:

ظاهرا همایون با دولت از در صلح درآمده و آماده است برخی از آرمان هایش را فدای درآمد و موقعیتی بکند که در رابطه با آیندگان برایش حاصل شده است. فکر سریع، زیرکی و استعدادهای بارز روزنامه نگاریش او را مردی ساخته است که ممکن است در آینده سیاسی ایران نقشی را ایفا کند.

لاری سماکیس