تحریم ایران

یادداشت ویراستار

در 12 نوامبر 1979، رئیس‌جمهور جیمی کارتر تحریم واردات نفت خام از ایران را اعلام کرد. او تصریح کرد که «وضعیت بغرنج» در ایران، نیازمند وضع «محدودیت‌هایی» است، اما ایالات متحده بایستی «اجازه ندهد که از تروریسم و به‌گروگان‌گرفتن افراد، به‌منظور تحمیل خواسته‌های سیاسی استفاده شود». او از مردم آمریکا خواست تا مصرف نفت خود را کاهش دهند. این بیانیه و نیز اظهارات کارتر در کتابی به چاپ رسیده است.[1]

این تصمیم به اطلاع اعضای آژانس بین‌المللی انرژی نیز رسید و همچنین به این نکته اشاره شد که چنین اقداماتی برای «کنارگذاشتن نفت به‌عنوان یک مسئله در تلاش‌های ما برای آزادی گروگان‌های آمریکایی» ضروری بوده است و همچنین «تأکید کنیم بر اینکه موضوعات اصلی عبارت است از: اصول بین‌المللی و امنیت، سلامتی شهروندان ما در خارج از کشور، پرهیز از استفاده از گروگان‌ها برای اغراض سیاسی و احترام به کارکنان دیپلماتیک».[2]

نکات مهمی که توسط وزارت انرژی و کاخ سفید برای ارائۀ گزارش به سنا و مجلس نمایندگان در 13 نوامبر آماده شده بود، تصریح داشت که چنین تحریمی سبب افزایش سهمیه‌بندی بنزین نخواهد شد. درنهایت، با موافقت و حمایت اعضای آژانسِ همراه می‌شود تنها برای مدت کوتاهی، سبب افزایش قیمت نفت می‌شود و هزینۀ تأمین نفت گرمایشی برای زمستان پیشِ رو را تحت‌تأثیر قرار نخواهد داد[3] بعداز اعلام کارتر، بنی‌صدر، سرپرست وزارت امور خارجه، اعلام کرد که شورای انقلاب تصمیم گرفته است تا صادرات نفت به ایالات متحده را متوقف کند.[4]