برنامه آموزش و آمادگی برای پرنده ­برفی(عملیات نظامی)

یادداشت فرمانده نیروی رزمی مشترک (وات) برای رئیس ستاد مشترک[1] (هانسون)[2] و معاونت‌های عملیاتی نیروهای مسلح[3]

واشنگتن، 5 آگوست 1980

موضوع:

           برنامۀ آموزش و آمادگی برای پرنده‌برفی (به‌کلی سرّی)

1.       (به‌کلی سرّی) کلیات: در 26 آوریل 1980، مسئولیت عملیات پرنده‌برفی و برنامه‌ریزی و آمادگی نیروی رزمی مشترک برای نجات گروگان‌های آمریکایی گرفتار در ایران، توسط یک مرجع مدنی دارای اختیارات کافی به امضاکنندۀ این سند محول شد.

برای حصول اطمینان از تحقق مفهوم امنیت عملیاتی، انجام یک عملیات پوششی با مشارکت دفتر مهندسی و تحقیقات وزارت دفاع[4] در 23 می 1980 تأیید شده است و 3 ژوئن، به اطلاع ستاد مشترک نیروهای مسلح رسید. آموزش و آماده‌سازی برای عملیات پرنده‌برفی در قالب عملیات‌ پوششی به نام گورکن عسل‌خوار[5] و جعبه یخ[6] صورت می‌گیرد. ازآنجاکه اطلاعات موثقی در دسترس نیست، لازم است که نیروی رزمی مشترک چند راهکار را تعبیه نموده و طیف وسیعی از نیروها را آموزش بدهد. (به‌کلی سرّی)

تا امروز، این نیروها شامل 2477 نفر و 136 نوع هواپیما و بالگرد می‌شود. بیشتر این نیروها در برنامۀ آموزشی جولای 1980 شرکت کردند که گزارش آن در 2 جولای به معاونت‌های عملیاتی نیروهای مسلح ارسال گردید. این سند خلاصه‌ای از آموزش‌های ارائه‌شده، هزینه‌ها و نیازهای آتی برای حصول اطمینان از موفقیت عملیات آیندۀ پرنده‌برفی ارائه می‌کند. (به‌کلی سرّی)

تمرینات عملیات گورکن عسل‌خوار دربردارندۀ بسیاری از آموزش‌ها و تأییدیه‌ها بود که می‌بایست تأمین شود تا نیروی رزمی مشترک برای اجرای موارد یک تا هشت عملیات پرنده‌برفی آماده گردد.[7] جعبه یخ، با هدف سنجش امکان اجرای مورد نهم انجام می‌شد.[8] (به‌کلی سرّی)

قبل و در طول آموزش‌های ماه جولای، برخی ظرفیت‌ها در حوزۀ خلبانی و ارتباطاتی بالفعل شدند، بعضی تکنیک‌ها توسعه یافتند و تعدادی از نواقص نیروها نیز شناسایی شدند. این نواقص و اشکالات در برنامۀ آموزشی کلی که در آینده برگزار می‌شود، پوشش داده خواهند شد. فعالیت مستقل و مضاعف دیگر همکاری و برنامه‌ریزی برای انجام موارد هفت و هشت است: استفاده از کشتی‌های تجاری یا نیروی دریایی آمریکا به‌عنوان پایگاهی برای آغاز عملیات. در پایان، این سند نتایج و پیشنهادهایی را دربارۀ اقدامات آتی برای پرنده‌برفی به‌طور خاص و عملیات‌ ویژه[9] به‌طور کلی، ارائه می‌دهد. (به‌کلی سرّی)

[توضیحات دربارۀ عملیات گورکن عسل‌خوار و جعبه‌ یخ به همراه هزینه‌های احتمالی از این قسمت حذف شده است.]

9. (به‌کلی سرّی) نتایج: (نک: پیوست 14). به‌خاطر نبود اطلاعات موثق، تأیید استفاده از پایگاه‌های آغاز عملیات، نبود ابزارهای لازم برای نفوذ تیم نجات به ایران و عدم مهارت کل نیروها، امکان اجرای مأموریت پرنده‌برفی در شرایط کنونی وجود ندارد. پیشرفت با به‌دست‌آوردن اطلاعات حاصل می‌شود، ولی بازهم وابسته به تأمین نیازها و آموزش‌ است.

تصور این است که پایگاه‌های آغاز عملیات را می‌توان آماده کرد، با فرض اینکه اجازۀ درخواست برای اعطای اختیارات لازم صادر شود. مهارت و کارایی نیروها باید حفظ شود و بهبود یابد؛ چراکه در غیر این صورت، تأخیری قابل‌توجه در اجرای مأموریت به وجود می‌آید. درحال‌حاضر، فرض این است که مأموریت، ظرف سه هفتۀ آینده، آمادۀ اجراست. اگرچه ممکن است ادامۀ آموزش‌ها و تأمین نیازها سبب افشای عملیات شود، ولی تا به امروز افشایی که سبب توقف کارها شود، گزارش نشده است. (به‌کلی سرّی)

ستاد نیروی رزمی مشترک که 32 کارمند دارد، برای مدیریت مجموعه‌ای از وظایف، مانند تأمین بودجه کافی نیست؛ چراکه امور عملیاتی باید در اولویت باشند. اگر وظایف مدیریتی دیگری نیز بر این تشکیلات تحمیل گردد، افزایش کارمندان و نیز فضای کار ضروری خواهد بود. سطح رابطۀ کنونی با سازمان سیا راضی‌کننده نیست، ولی برای حمایت از مأموریت، یک راه‌حل عملی تعبیه شده است. درحال‌حاضر مورد نهم عملیات پرنده‌برفی، یعنی گزینۀ بالگردهای شناسایی سبک، محتمل‌ترین مورد است؛ بنابراین به‌عنوان مدلی برای تصمیم‌گیری دربارۀ ساختار نیروها و تجهیزات استفاده می‌شود. مورد دهم که برای اهداف چندگانه و پراکنده طراحی شده است، شاید مناسب‌تر باشد؛ بنابراین اکنون درحال بررسی استفاده از آن به‌عنوان نمونۀ الگو هستیم. (به‌کلی سرّی)

[محتوای مربوط به دستاوردهای نیروی رزمی مشترک و نیروی رزمی مشترک ضدتروریسم، از این قسمت حذف شده است.]

در تحلیل پایانی، بایستی این‌گونه نتیجه‌گیری شود که ایالات متحده آمادگی کافی برای انجام هرگونه عملیات ویژه را ندارد. ارتش کاهشی 70درصدی در نیروهای عملیات‌ ویژۀ خود، در مقایسه با زمان پیش‌از جنگ ویتنام ایجاد کرده است. همچنین یک کاهش 10 درصد دیگری نیز برای سال 1981 پیش‌بینی شده است. نیروی هوایی، نیروهای عملیات ویژۀ خود را در همین بازۀ زمانی، 75 درصد کاهش داده است. به نظر می‌رسد که سیا بدون کارمندان واحد عملیات‌ ویژه یا بودجۀ آن، به کار خود ادامه می‌دهد تا از اقدامات مخفیانۀ نظامی مهم پشتیبانی نماید.

درحال‌حاضر، تقریباً هر اقدام سازمان سیا که برنامه‌ریزی نشده باشد، باید به تأیید هفت کمیتۀ کنگره برسد. واحد عملیات‌ ویژه، زخم و تلفات درمان‌نشدۀ جنگ ویتنام است. اتفاقات سال گذشته کاملاً روشن ساخت که اقدامات اصلاحی فوری، ضروری است. نیروی رزمی مشترک دستاوردهای زیادی داشته است، ولی ادامۀ نبود یک ظرفیت ملی برای واحد عملیات‌ ویژه، ممکن است که سبب بروز مشکلاتی برای کشور، در آینده شود.

10. (به‌کلی سرّی) پیشنهادها: (نک: پیوست 15). توصیه می‌شود که تا 30 سپتامبر 1980، بودجه‌ای 34.3میلیون‌دلاری در اختیار نیروی رزمی مشترک قرار بگیرد تا صرف هزینه‌های مربوط به عملیات پرنده‌برفی شود. همچنین درخواست شده است که شورای امنیت ملی به نهادهای اطلاعاتی فشار آورد تا از همۀ منابع موجود برای تأمین نیازهای مهم پرنده‌برفی استفاده نمایند. برای به‌دست‌آوردن مجوزها و اطلاعات لازم نسبت به پایگاه آغاز عملیات، پیشنهاد می‌شود که شورای امنیت ملی با نظر نیروی رزمی مشترک، موافقت کند مبنی‌بر [دو سطر از طبقه‌بندی خارج نشده است].

به‌‌علاوه، توصیه می‌شود که نیروی رزمی مشترک در بازۀ زمانی 1 تا 15 نوامبر، منحل شود و مأموریت پرنده‌برفی به نیروی رزمی مشترک ضدتروریسم محوّل شود. برای به‌دست‌آوردن تجربه و گزارش‌دهی مناسب به فرمانده و کارکنان جدید، پیشنهاد می‌شود که این واحد به‌صورت تدریجی وارد عمل شود؛ یعنی آغاز فعالیت از 15 آگوست، مشارکت در آموزش‌های نیروی رزمی مشترک طی ماه سپتامبر و به‌دست‌گرفتن مسئولیت مأموریت پرنده‌برفی در 1 نوامبر 1980. (به‌کلی سرّی)

برای تعریف بیشتر رابطۀ نیروی رزمی مشترک با سایر نهادها، لازم است که معاونت‌های عملیاتی نیروهای مسلح راهکارهایی برای ادامه یا بازنگری در همکاری نیروی رزمی مشترک با وزارت امور خارجه و پنج بخش دفتر ستاد مشترک نیروهای مسلح[10] ارائه کند. پیش‌از این، [دو سطر از طبقه‌بندی خارج نشده است]. به‌علاوه، نیروی رزمی مشترک در همکاری خود با پنج بخش ستاد، با محدودیت‌هایی مواجه شده است.

در پایان توصیه می‌شود که معاونت‌های عملیاتی نیروهای مسلح به فکر اقداماتی برای بهبود توانایی کشور به‌منظور انجام عملیات‌ ویژه باشند. می‌توان از رئیس ستاد مشترک خواست تا دفتر ستاد مشترک نیروهای مسلح را موظف به شناسایی ضعف‌های سازمان سیا برای حمایت از نیروهای مسلح در طول عملیات‌ سری نماید و در ضمن، راهکارهای مشخصی را نیز پیشنهاد بدهد.

می‌توان روز 1 نوامبر 1980 یا قبل‌از آن، ازطریق ستاد مشترک نیروهای مسلح، شورای امنیت ملی را در جریان این اقدام قرار داد. همچنین این امکان وجود دارد که دفتر ستاد مشترک نیروهای مسلح، مسئول شناسایی اقدامات لازم برای توسعه و بهبود توانایی ما درزمینۀ اجرای عملیات‌ ویژۀ نظامی تا روز 1 اکتبر 1980 شود. 30 اکتبر 1980، ستاد مشترک نیروهای مسلح این موضوع را با وزارت دفاع مطرح می‌کند.

جیمز وات،

سرلشکر، ایالات متحده