گزارش ارزیابی تهدیدات علیه سفارت

انگیزه

تلگرافهای هوایی فرستاده شده، مسئله زیاده روی نیروهای امنیتی در اصفهان و نجف آباد در نزدیکی این شهر، در هفته بعد از عاشورا را شرح داده است. رقم احتمالی مجروحین غیرنظامی طی این مدت از هزار نفر تجاوز می کند و رقم کشته ها سیصد نفر می باشد. واکنش اولیه کاهش شدید حوادث امنیتی بود اما احساسات ضد ارتش و ساواک نیز شدیدتر شد. مردم اصفهان در انتظار عکس العمل خشونت باری بوده و صبر می کنند.

فرصت و اسلحه ها

به جز سه پایگاه نظامی و مراکز ساواک و حکومت نظامی، تأسیسات امنیتی دیگری در اصفهان وجود ندارد. به علاوه از آنجا که این تأسیسات و اشخاص در شهر پراکنده می باشند، تمام چهره های اصلی و مهم (مشاور حکومت نظامی، استاندار، رؤسای دوایر امنیتی و آمریکاییهای مذکور در بالا) در همه جای شهر رفت و آمد دارند. بیشتر رفت و آمدها تا اندازه ای با حفاظت انجام می گیرد اما این درصد از حفاظت در برابر هرگونه حمله ای که خوب طراحی شده باشد، ناکافی است. برای اعدام های جمعی، هدفهای فراوانی وجود دارد: تعداد زیادی از اتوبوسهای سرویس، یا حفاظتی ندارند و یا حفاظت آنها بسیار کم است. کلانتریها از حفاظت ناکافی برخوردارند و دسته های نظامی در معرض حمله بوده و در برابر حملات خوب طراحی شده، ضربه پذیرند. مخالفین دارای اسلحه هستند. وجود اسلحه های دستی که به راحتی در دسترسند، دینامیت، تفنگ و تفنگ ساچمه ای، ثابت شده است و سه نوع اسلحه آخری حتی به کار گرفته شد. اگر چه تأثیر کمی داشته است. شواهد محکمی در دست است مبنی بر اینکه مسلسلهای سبک و سنگین در اختیار مخالفین در اصفهان قرار دارد اما هیچکدام از اینها تا این تاریخ مورد استفاده قرار نگرفته اند.

هدف

نیروهای امنیتی نظامی برتری قاطع خود را در قدرت آتش و آسیب ناپذیریشان را در مقابل اقدامات مردم، نشان داده اند. در شهر شایعاتی وجود دارد مبنی بر اینکه به برخورد علنی و آشکار دامن زده می شود. با این بیان که «خون بیشتری ریخته خواهد شد اما هیچ خونی به هدر نخواهد رفت»، این نوع شایعات نشانگر آن است که اسلحه ها به داخل شهر آورده شده اند و واکنش خشنی نشان داده خواهد شد. گزارشات متعددی مبنی بر حملات و کشتن پرسنل رده پایین ساواک و ارتش یا وابستگان اینها، وجود دارد. اما حتی اگر این گزارشات موثق باشند، این اعمال در برابر افزایش نیروهای امنیتی، به عنوان واکنش کافی و مؤثری در نظر گرفته نمی شوند. من از گزارشات اینگونه نتیجه گیری می کنم که احتمال زیادی برای وقوع یک اقدام خشن طراحی شده علنی که یا ترور یک مقام عالیرتبه و یا اعدام دسته جمعی است وجود دارد که نظر عموم و مطبوعات را به خود جلب خواهد کرد.

اگر طرح ترور در نظر گرفته شده باشد من لیست ذیل را به عنوان اهداف احتمالی در نظر دارم. رضا ناجی، فرماندار نظامی، ژنرال تقوی، رئیس ساواک (که کمتر علنی است اما بیشتر مورد تنفر است)، حقدان، استاندار، رؤسای پایگاه ها، ژنرال شهناز، از مرکز آموزش هلیکوپتر یا ژنرال گوهری از پایگاه نیروی هوایی خاتمی. هدف دوم ممکن است خود من باشم به عنوان رئیس شرکت های آمریکایی به ویژه بل هلیکوپتر و گرومن، سرهنگ Jenosko از گروه مستشاری نظامی، مشاور ژنرال ناجی، سرهنگ دوم ریشتر مشاور تیم آموزش فنی نیروهای مسلح و مشاور ژنرال شهناز، سرهنگ هافمن رئیس دفتر تحقیقات ویژه نیروی هوایی مستقر در اصفهان (که تصور می شود روابطی با ساواک دارد) و احتمالاً رؤسای تیم های دیگر آموزش فنی نیروهای مسلح یا هر نظامی آمریکایی.

اگر یک اعدام دسته جمعی برنامه ریزی شده باشد، به احتمال قوی لیست زیر را دربر خواهد گرفت: دسته ای نظامی که در هنگام انجام وظیفه در محل تقاطع اصلی مستقر است؛ اتوبوسهای نظامی از قبیل اتوبوسهایی که غیرنظامیان آمریکایی را به محل پروژه های هلیکوپتر و اف 14 حمل می کنند، ستاد مرکزی بل هلیکوپتر یا کنسولگری آمریکا. این لیست به ترتیب زیاد بودن احتمال وقوع تنظیم شده است. از آنجا که شواهدی قوی از نافرمانی درون واحدهای نظامی به چشم می خورد که اخیراً در سطوح پایین دیده شده است، من فکر می کنم که به دست آوردن اطلاعات یا دسترسی به اهداف برای مخالفین امکان پذیر است. من فکر می کنم که تلاش برای انجام ترورهای پراکنده بیشتر است چون در این صورت، خطر یک تلافی گسترده تا حدودی کمتر می باشد. دلیل اصلی درنگ مخالفان آگاهی از احتمال این چنین تلافی می باشد. آنها تصور می کنند که خشونتهای اصفهان و نجف آباد به این خاطر صورت گرفت که مردم در آنجا در شب عاشورا به ستاد مرکزی ساواک حمله کرده بودند. من به آمریکاییهای مذکور اظهار داشته ام که حفظ و استمرار اقدامات امنیتی ضروری است اما از این می ترسم که اگر آنها هدف قرار بگیرند، هیچ گونه اقدامات احتیاطی معقولی در عرصه اصفهان کافی نمی باشد.