زندگینامه هلاکو رامبد

1966، بدنبال تأیید شاه باشد.

ظاهرا رامبد در ژوئن 1965 در مورد واگذاری مشاغل دولتی خوب به افراد قدرتمند حزب با نخست وزیر هویدا نیز گفتگو کرده است. به نظر می رسد تلاش وی موفقیت آمیز نبوده است و پس از آن حملات خود را در مجلس علیه انحصار مشاغل بالای دولتی توسط حزب اکثریت، افزایش داد. اما تلاش های رامبد و همطرازان وی در فراکسیون مجلس، تنها به کریدورهای مجلس محدود نبوده است. آنها فعالیت های خود را از طریق کمیته ها انجام می دهند که قابل ذکرترین آنها در رابطه با انتقادات بودجه ای و بخش خدمات عمومی بوده است. نکته جالب توجه این است که به هنگام رأی گیری در مورد لایحه کارخانه ذوب آهن شوروی، رامبد ظاهرا به علت مریضی غیبت نمود. براساس گزارش منابع CAS(منابع کنترل شده آمریکایی) هنگامی که ریاضی رئیس مجلس به همه می فهماند که طبق دستورات صادر شده از بالا قرار نیست هیچ انتقاد علنی صورت پذیرد و این ماده واحده بایستی با رأی خوبی تصویب شود.

عده ای از فراکسیون مجلس تصمیم گرفتند تجزیه و تحلیل و انتقادی جدی از این ماده به عمل آورند.

این فراکسیون همچنین می تواند با افزایش اعضای خود از طریق کار بر روی چندین نماینده «مستقل» و حتی جذب شش نماینده عضو حزب ایران نوین (به ضمیمه 3 مراجعه شود) به حزب، تا حدی اعتبار خود را افزایش دهد. آنها حتی چندین نماینده را رد کرده اند، زیرا به اندازه کافی رام شدنی یا مناسب نبودند تا از سیاست های حزب مردم تبعیت کنند. با این حال فراکسیون مجلس همانند سایر رهبران حزب، هنوز احساس می کنند کاهش یا افزایش اعضای آنها، بیشتر به تمایل شاه مربوط است تا این که به تلاش یا سیاست های اتخاذ شده توسط آنها ربط داشته باشد.

از زمان تشکیل سومین کنگره حزب در فوریه 1966 (اولین کنگره در اکتبر 1959 و کنگره دوم در مارس 1962 تشکیل شده است) تاکنون، تجدید سازمان حزب ادامه داشته است. تشکیل کنگره در شرایطی به تعویق افتاد که عدل، دبیرکل آن، تلاش کرد از شاه نشانه آشکاری مبنی بر قابل قبول بودن فعال تر شدن حزب، به دست آورد. شاه نهایتا تشویق کافی به عمل آورد و تهدید به کناره گیری بعضی از اعضای جاه طلب تر نظیر هلاکو رامبد و ناصر بهبودی نیز یکی از عوامل تصمیم گیری عدل در مورد تعویق کنفرانس بود.