311- پیشنهاد روش های مقابله با ایران

یادداشت ویراستار

در 3 جولای 1980، زبیگنیف برژینسکی، مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور، هارولد براون، وزیر دفاع، رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح، ژنرال دیوید جونز، استانسفیلد ترنر، اداره‌کنندۀ اطلاعات مرکزی و ویلیام اودوم، مشاور نظامی و هماهنگ‌کنندۀ مواقع بحران[1] برای برژینسکی، به‌منظور بحث دربارۀ احتمالات ناظر به انجام عملیات ویژه علیه ایران، گرد هم آمدند.

براساس گزارش اودوم به برژینسکی از این جلسه، حاضرین چهار تصمیم گرفتند: «گروه اطلاعاتی ویژه،[2] آرون، مسئول تهیۀ گزارشی مختصر "دربارۀ" سیاست اطلاعاتی آمریکا درقبال ایران» است؛ سازمان سیا «پیشنهادهایی برای تسریع در دستیابی به تدابیر اطلاعاتی برای پیشبرد اهداف کلی و نیز موضوع گروگان‌گیری» آماده خواهد کرد؛ سیا و وزارت دفاع «تلاشی دوچندان برای برطرف‌ساختن شکاف‌های اطلاعاتی می‌کنند که اکنون (روند برنامه‌ریزی ویژه برای اتفاقات احتمالی جاری) در وزارت دفاع با آن‌ها مواجه است» و دو نهاد دیگر نیز «پشتیبانی لجستیکی» را پیگیری خواهند کرد.

 اودوم تشریح کرد که برژینسکی دو اقدام اول را خواستار شده است، «البته وقتی که دریافت سازمان سیا هیچ برنامه‌ای برای واردساختن ما به رقابت جنگ سیاسی و داخلی احتمالی آتی در ایران، تدوین نکرده است. به نظر می‌رسد که طرح‌های ترنر تکرار توانایی داخلی سنتی کشور است؛ نه تلاشی چندلایه که شامل نفوذ در پرسنل رده‌های پایین و بالای کشور و نیز سازمان‌های مردمی و سایر نهادهای اجتماعی، سیاسی و نظامی می‌شود». به‌عنوان آخرین تغییر، برژینسکی از اودوم خواست تا «به گروه آرون ملحق شود و روند آماده‌سازی طرح سیا دربارۀ توسعۀ تدابیر اطلاعاتی برای اهداف کلی را پیگیری کند».[3]

درنتیجه و به درخواست برژینسکی، مقرر گردید که گروه آرون، روز 11 جولای تشکیل جلسه بدهند. گری سیک در راستای آمادگی برای جلسه، خطاب به دیوید آرون، قائم‌مقام مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور نوشت: «هدف از برگزاری این جلسه، بررسی برنامه‌ها و چشم‌اندازهای پیش رو، نسبت به انجام یک عملیات مخفی و نیز بررسی سایر ظرفیت‌ها و تدابیر اطلاعاتی در ایران است. براساس یادداشت اودوم، هدف از این جلسه، بررسی چگونگی توسعه و تعمیق نفوذ ما در ایران است که در راستای آمادگی بیشتر برای سقوط احتمالی این کشور در جنگ داخلی و سیاسی انجام می‌شود.»

 پیشنهاد سیک این بود که آرون جلسه را «با هدف بازنگری برنامه‌ریزی سازمان سیا تا به امروز و تأکید بر تدوین سندی که اهداف موردنظر را شناسایی کرده است و چگونگی ایجاد و مدیریت تدابیر لازم را نیز تشریح می‌کند، سازمان‌دهی نماید».[4]

اودوم و کارلوتچی هر دو، دربارۀ جلسۀ 11 جولای مطالبی را نوشتند.[5]