یادداشت گری سیک از کارکنان شورای امنیت ملّی برای برژینسکی

• یادداشت گری سیک از کارکنان شورای امنیت ملّی برای مشاور امنیت ملّی رئیس‌‌جمهور (برژینسکی) [1]

واشنگتن، 5 نوامبر 1979

موضوع:

        ایران

شما پرسیدید که طرح‌های احتیاطی ما وقتی در معرض آزمایش قرار گرفتند، چقدر موفق بودند؟ روشن است که پاسخ این است: به‌هیچ‌وجه! بی‌ثمر بودن تلاش فوق‌العاده‌ای که در طول نه ماه گذشته برای تقویت ساختمان کنسولگری انجام شده است، زمانی ثابت شد که جمعیت توانست به زیرزمین نفوذ کند. افسران امنیتی ما معتقد هستند که این کار به دست عوامل داخل سفارت انجام شده است اما به‌هرحال شاید هرگز نتوانیم حقیقت این موضوع را بفهمیم.

طرح‌های قبلی ما عبارت بود از: بستن سفارت، نگه‌داشتن تنها تعداد معدودی از افراد در آن، به‌صورت آماده‌باش و پراکنده کردن سایر کارمندان به مناطق مرکزی که کمتر احتمال می‌رود که تظاهرکنندگان از آنها اطلاع داشته باشند.

اگر این جمعیت، پنجشنبه گذشته (اول نوامبر) حمله می‌کردند، همان‌طور که ما انتظارش را داشتیم، به نظرم می‌توانستیم مشکل را مدیریت کنیم.

تظاهرکنندگان کاملاً آگاه و سازمان‌‌دهی شده بودند. آنها دقیقاً می‌دانستند که کجا باید بروند؟ به کدام ساختمان حمله کنند؟ چه موقع نیروهای امنیتی در کمترین سطح هشدار به سر می‌برند؟ و حتی وقتی با یک در فولادی مواجه شدند، توانستند یک مشعل بٌرش استیلن درست کنند. موفقیت آنها به‌خاطر خوش‌شانسی‌شان و بدشانسی ما نبود؛ علّت سازمان‌دهی بود نه شانس!

این حادثه این سؤال را برای من ایجاد کرد که وقتی سفارت کشور شما با یک جمعیت اوباش کاملاً سازمان‌دهی شده مواجه است که می‌تواند زمان و مکان خود و نیز نقاطی که بعد از بروز اولین نشانه‌های آشوب، توسط پلیس حفاظت نمی‌شوند را انتخاب کنند، آیا سخن‌گفتن درباره امنیت، واقع‌بینانه است؟

[1] منبع: Carter Library, National Security Affairs, Staff Material, Middle East File, Box 142, Chron File, Sick 11/1/79–11/15/79.  خیلی محرمانه.