نامۀ اداره‌کنندۀ اطلاعات مرکزی (ترنر) برای رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح

نامۀ اداره‌کنندۀ اطلاعات مرکزی (ترنر) برای رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح (جونز)[1]

واشنگتن، 21 آگوست 1980

دیوید!

وقتی هالووی و گروهش از من درخواست حمایت کردند، من به‌سرعت موافقت کردم و تصور می‌کردم که گزارش نهایی[2] برآوردی سودمند و هدفمند باشد. من درخواست کردم که تنها بخش‌های اطلاعاتی این گزارش را مشاهده کنم. او موارد شمارۀ 3 و 18 گزارشش را برای من ارسال کرد.[3] صادقانه بگویم، من بسیار از محتوا و لحن این بخش‌ها متعجب و متأسف شدم.

مورد شمارۀ 3 به‌روشنی نشان می‌دهد که جامعۀ اطلاعاتی بسیار کند عمل کرده است. [دو سطر از طبقه‌بندی خارج نشده است] اشارۀ گزارش به تأخیرها در نشان‌دادن واکنش [کمتر از یک سطر از طبقه‌بندی خارج نشده است] حاکی از نبود درک عملکرد هوش بشری است. بحث حتی این تصور را پرورش می‌دهد که پشتیبانی اطلاعاتی ممکن است که سبب به‌تأخیرافتادن اجرای عملیات نجات در طول ماه‌های نوامبر ـ دسامبر شده باشد. من هیچ نشانه‌ای ندیدم که دلالت کند که انجام یک عملیات در بازۀ زمانی نوامبر ـ دسامبر محتمل است؛ بی‌شک، به نظر من، درک متقابل بین ما عبارت بود از اینکه توانایی‌های نظامی و اطلاعاتی به‌موازات یکدیگر توسعه پیدا کردند.

مورد شمارۀ 3 پیشنهاد می‌کند که در اقدامات مشابه آتی، رئیس آژانس اطلاعات دفاعی مسئولیت یک کارگروه اطلاعاتی بین‌سازمانی[4] را به عهده بگیرد. این پیشنهادی ناموفق و نامناسب است. واضح است که رئیس آژانس اطلاعات دفاعی، قدرت و اختیار لازم برای سازمان‌دهی و ایجاد هماهنگی بین ظرفیت‌های جامعۀ اطلاعاتی را ندارد. این کار وظیفۀ اداره‌کنندۀ اطلاعات مرکزی در چهارچوب قانون و فرمان اجرایی است.

مورد شمارۀ 18 دلالت دارد که گفت‌وگوی غیررسمی با یک افسر سیا در ناو نیمیتز، احتمالاً تأثیر منفی بر یک خلبان بالگرد گذاشته است. اگر این‌گونه باشد، عملکرد بسیار غیرحرفه‌ای خلبان را نشان می‌دهد. در هر صورت، گزارش در ادامه تصریح می‌کند: «... لغو (مأموریت)... را نمی‌توان با توانایی ایجاد اختلال راداری توسط دشمن مرتبط کرد...». پس چرا این موضوع با تحقیقات مرتبط شده است؟ حقیقت این است که [چهارونیم سطر از طبقه‌بندی خارج نشده است].

اگر این دو اشارۀ گمراه‌کنندۀ اطلاعاتی تنها ارجاعات موجود در گزارش نقش اطلاعات در عملیات نجات باشد، من بسیار ناامید و متأسف خواهم شد. نقش مثبت اطلاعات در ممکن‌ساختن مأموریت ـ از محل نگهداری گروگان‌ها گرفته تا هماهنگی‌ها در تهران [کمتر از یک سطر از طبقه‌بندی خارج نشده است] و سایر موارد ـ بی‌شک نمی‌توانسته نادیده گرفته شده باشد.

برآوردی مغرضانه و منفی از نقش اطلاعات ـ همان‌گونه که بخش‌هایی از گزارش چنین دلالتی دارند ـ بدون تضمین لازم، غیردقیق و غیرقابل پذیرش خواهد بود. امیدوار هستم که نگرانی‌هایم بجا نباشد، ولی آنچه که من از گزارش دیدم، امیدوارکننده نبود؛ بر این اساس، امیدوار هستم که قبل‌از نشان‌دادن واکنش‌های بیشتر، بتوانم فرصتی برای مطالعۀ کل گزارش پیدا کنم.[5]

استانسفیلد ترنر