Post
31068
محمود فروغی سفیر ایران در افغانستان
شخصیت محمود فروغی سفیر ایران در افغانستان
از:
سری
به:
متن سند
فروغی، محمود - 8
محمود فروغی سفیر ایران در افغانستان
سرّی
محمود فروغی سفیر سابق در ایالات متحده در 3 آوریل 1966، اعتبارنامه خود را به عنوان سفیر در افغانستان تقدیم کرد. فروغی یکی از با کفایت ترین، اگر نه با کفایت تر از همه اعضای سرویس خارجه است و آرام صحبت می کند که گاهی ظاهری ضعیف از او ارائه می دهد.
به هر حال او مردی است با ارتباطات قوی، خود را وقف منافع و مصالح کشورش کرده است و تا آنجا که می توان اظهارنظر کرد کاملاً درست و سالم است. او اغلب خود را دوست آمریکائیان نشان می دهد و سوابقی در همکاری نزدیک با ایالات متحده دارد.
در کابل، فروغی امیدوار است توافق نهایی در مورد مشاجره مربوط به رودخانه هیرمند را ببیند. او احساس می کند که با دیپلماسی آرام و ادامه روابط محترمانه بین تهران و کابل، اختلافات می توانند پایان یابند. او نسبت به اهداف ایران در ارتباط و پیوند دادن افغانستان با همکاری های منطقه ای جهت توسعه مشکوک است و معتقد است که وظیفه اولیه وی، محکم کردن ارتباط دو جانبه، به جای چند جانبه، با
ص: 615
همسایه های ایران است. بعد از مورد رودخانه هیرمند، فروغی معتقد است که مسئله قاچاق تریاک مهمترین مسئله ای است که به همکاری بین دو کشور به میزان زیادی نیاز دارد.
فروغی در 1915 در تهران متولد شد. پدر وی محمدعلی فروغی، در 1925، 1933 و 1941 نخست وزیر بود. پس از دریافت لیسانس علوم سیاسی از دانشگاه تهران، در 1940 محمود فروغی وارد وزارت امورخارجه شد. او به مدت کمی در وزارت دارایی خدمت نمود و سپس در 1942 به وزارت امور خارجه بازگشت و به عنوان دبیر اول به لندن اعزام شد. در بازگشت به تهران، در اداره حقوقی و قراردادهای وزارت امورخارجه مشغول به کار گردید. او در 1949 به عنوان شخصی نخست وزیر خدمت نمود.(1) از 1950 تا 1953 او سرکنسول درنیویورک شد، سپس به وزارت امورخارجه بازگشت و رئیس اداره سوم سیاسی، چهارم سیاسی و پرسنلی شد. او در 1955 در دهمین نشست عمومی سازمان ملل شرکت نمود، در همان سال رئیس اداره اطلاعات، ترجمه و انتشارات وزارت امورخارجه شد. در می 1956 مدیرکل امور اداری وزارت امورخارجه گردید.
در ژانویه 1958 فروغی به عنوان نماینده به برزیل رفت و در فوریه 1961 سفیر شد. در ریودوژانیرو او در صدد همکاری نزدیک تر بین خود و مقامات سفارت ایالات متحده برآمد و گهگاه مقامات برزیل را از فعالیت های مشکوک دیپلمات های کمونیست مطلع می نمود. در ژوئیه 1961، او به تهران بازگشت و معاون وزیر در امور سیاسی و پارلمانی شد و تا 1962 در این شغل باقی ماند. فروغی قرارداد ترانزیت ایران - شوروی را در 1962 در مسکو امضا نمود. قبل از اینکه سفیر در آمریکا شود، وی به مدت 4 ماه سفیر در سوئیس بود. او از 1963 تا 1965 در واشنگتن خدمت نمود.
سفیر فروغی و همسرش، ماری، دارای پنج فرزند هستند، سه دختر و دو پسر. دختر بزرگ تر، نسرین با یک آمریکائی به نام بوریس فارن ازدواج کرده است و در اوهایو زندگی می کند. دو دختر دیگر وی پری و فی فی حدود 21 و 19 سال دارند. خسرو پسر بزرگ در دانشگاه ایالت کنت در اوهایو درس می خواند و پسر دوم حدود نه سال دارد. فروغی دو برادر زنده دارد؛ یک برادرش به نام جواد، که کارمند وزارت امورخارجه بود، در 1959 در رم فوت کرد. مسعود فروغی، سفیر در مراکش از 1964 تا 1967، در 1967 رئیس هیئت بازرسی شرکت ملی نفت شد. محسن فروغی یک شریک در شرکت ساختمانی سیوند بود و در سال 1962 به علت حیف ومیل بودجه ساختمان مجلس سنا در تهران بازداشت و زندانی شد.
سفیر فروغی فرانسه و انگلیسی را علاوه بر زبان مادری فارسی، عالی صحبت می کند، همسر و اکثر فامیل درجه یک وی، به روانی انگلیسی صحبت می کنند.
ژوئیه 1968 - تیر 1347
ص: 616
زمان یافت نشد!
اتفاق و وقایعی یافت نشد!
تجهیزات یافت نشد!
سایر کلمات یافت نشد!