بازگشایی دانشگاه تهران

خیابان هایی سه بانده با درخت های بلند در رفت و آمدند، به حالت عادی برگشته است. گروه های کوچکی از دانشجویان با کتاب هایشان راه می روند و به آرامی با یکدیگر صحبت می کنند و درباره جریانات اخیر بحث می نمایند، ولی صورت هایشان از حالت عصبانیت به حالت آرامش و جدیت تبدیل شده است. هر چه باشد نمره ها شوخی بردار نیست و انقلاب برای مدتی خوب است و برای ماندن در دانشگاه باید نمره گرفت.

5- موضوع فوق العاده قابل توجه این است که در این روزها تعداد بسیار بسیار کمی از افراد غیر دانشجو در محوطه دیده می شوند. قبل از شروع درس ها تعداد زیادی غیردانشجو در محوطه دانشگاه حضور داشتند که می خواستند ببینند چه اتفاقی می افتد و یا فقط نوار و کتاب بخرند و یا فقط یک روز را بدون تشویش خاطر در محیطی که برای مدتی هسته فعالیت ها بوده است بگذرانند. امروز اکثر اشخاصی که آن دور و بر راه می روند کتاب یا یک کیف در دست داشته و طرز راه رفتن مشخصی دارند... و در محوطه بیهوده پرسه نمی زنند و یا گردش نمی کنند در اطراف جمع شده و درباره مواد مورد علاقه شان روی پلکان بحث می کردند. دانشگاه حالت آرامی نشان می داد و برخلاف دانشگاه تهران که جوّ آن هنوز ناآرام و قابل احتیاط است، در اینجا افراد لبخند می زدند.

6- بسیاری از دانشجویان احساس می کنند در سال جاری مواد درسی شان علیرغم انقلاب چندان تغییری نکرده است. یک دانشجوی دختر جوان از دانشکده پزشکی گفت: «ما هنوز همان چیزها را می خوانیم ولی رابطه ما با استادان در جهت خوبی تغییر کرده است. آنها هم اکنون با ما صمیمانه‌تر رفتار می کنند.»

7- کلاس ها مانند گذشته منظم نبوده و دروس مورد مطالعه مثل گذشته زیاد نیستند. مثل «دوره های تاریخ به خاطر تغییرات اخیر به نحو چشمگیری اصلاح شده... ولی به عنوان نمونه هیچ کس در مورد این تغییرات و یا این که چرا هم اکنون دروس تفاوت پیدا کرده اند، توضیح نمی دهد.

8- نمای خارجی ساختمان هنوز مملو از انواع شعارها می باشد ولی در داخل، به جای هرج و مرجی که ماهها بعد از 22 بهمن حاکم بود، نظم جایگزین شده است. تنها تانک چیفتنی که هفته ها مورد توجه بود به جای اولش برگشته است و کیسه های شن که در جلوی در اصلی گذاشته شده بودند برداشته شده است.

مطمئناً تلاشی جهت حفظ دانشگاهی صورت گرفته است.

9- دکه هایی که در تمام محوطه قرار داشتند برچیده شده بودند، البته بسیاری از آنها دوباره بازگشته اند، ولی این بار در خارج درهای دانشگاه مستقر شده اند. در اینجا آنها دوباره همه چیز را از روتختی گرفته تا غذا و فنجان و کتاب و نوار و پوستر می فروشند. دکه های غذافروشی مطابق بودجه دانشجویی برپا شده... و میزهای طولانی با لیوان های چای و کیک در طول خیابان انقلاب چیده شده اند.

ص: 700

10- در بیرون در اصلی دانشگاه یک گروه اسلامی، چادری با یک نمایشگاه عکس که حوادث اخیر کردستان را نشان می داد، برپا نموده اند. عکس هایی که به نحو نامطلوبی از جنازه ها گرفته شده بود و شعارهایی که بسیار یک جانبه (از لحاظ سیاسی) بود به نحو ناهنجاری در قسمت جالب توجه تابلو نصب شده بود تا همه «جنایاتی که توسط ضدانقلابیون و جنایتکاران آمریکایی صورت گرفته بود» ببینند. دانشجویان و غیردانشجویان از جلوی عکس ها به آرامی رد می شوند و گاهی هم آهی می کشند و خشونتی نشان نمی دهند.

11- در مقابل چادرهایی که روی آنها عکس هست یک مرکز سیار انتقال خون قرار دارد که بر روی آن اطلاعیه ای بدین مضمون چسبانیده شده:«همه نوع خون برای قربانیان درگیری های سراسر کشور مورد نیاز است».

12- شاید تنها چیزی که به فضای دانشگاه اضافه شده این منظره استثنایی است که علف های چمن محوطه مجدداً در حال روئیدن هستند، زیرا که در آنجا دیگر تظاهرات و گردهمایی برگزار نمی شود... تنها نمازگزاران جمعه هستند که بدون کفش و پابرهنه برای برگزاری نماز می آیند... و به همین دلیل به چمن صدمه زیادی وارد نمی کنند.

13- در مقایسه با دانشگاه بزرگ تهران، دانشگاه ملی در اثر انقلاب چندان تغییری نکرده است. شعارها متعدد نیستند و رویه و طرز لباس پوشیدن دانشجویان و اتومبیل هایی که خارج از دانشگاه پارک شده، نشان دهنده طبقه مرفه تر دانشجویان است که در دانشگاه ملی حاضر می شوند. گروه های کوچکی از دانشجویان در اطراف جمع شده و درباره مواد مورد علاقه شان روی پلکان بحث می کردند. دانشگاه حالت آرامی نشان می داد و برخلاف دانشگاه تهران که جوّ آن هنوز ناآرام و قابل احتیاط است، دراینجا افراد لبخند می زدند.

14- جالب ترین مشخصه دانشگاه ملی این است که علائم اسلامی کمتر از دانشگاه تهران جلب توجه می کنند. تعداد کمتری از پوسترهای انقلابی اسلامی و یا تصاویر آیت الله روح الله خمینی در آنجا وجود داشت. در عوض پلاکاردهای بزرگی که توسط حزب توده یا حزب کمونیست تهیه شده بود و اعمال دولت را در کردستان محکوم می نمود، همچنین «روزهای یادبود متعددی مانند قتل عام 27 مرداد 1332 را گرامی می دارند» و تصاویری از افسران نظامی حزب توده که بعد از کودتای 1332 اعدام شده بودند و همچنین پوسترهای بزرگی از مارکس و لنین در دانشکده ها وجود داشت. قفسه های کتاب بر روی میزهای طویل داخل دانشگاه چیده شده بود که بیشتر کتاب های کمونیستی و مارکسیستی را به فروش می رساندند. گرچه میزهای متعددی هم که کتاب های علی شریعتی و قرآن را به فروش گذاشته اند یا شعارهای پارچه ای ما بین درختان، افکار و ایدئولوژی های متفاوتی را نشان می دهند. بعضی از آنها عزاداری وفات آیت الله محمود طالقانی را نشان می داد و بعضی دیگر که آرم پیروان حزب توده را داشت اعلام می کرد که «قراردادهای نظامی دوجانبه بین ایران و ایالات متحده باید لغو شود.»

لینگن