بررسی گزینه های نظامی علیه ایران

یادداشت سردبیر

در خلاصۀ نتایج مربوط به جلسۀ 27 نوامبر 1979 کمیتۀ هماهنگی ویژه، مورد شمارۀ 3 در موضوعات سیاسی ـ نظامی عبارت است از دکتر برژینسکی پرسید: «آیا ما خود را در الگویی محصور کرده‌ایم که در آن آزادی عمل ما به‌تدریج تحلیل رفته است و حمایت جهانی از مواضع ما نیز روبه‌افول می‌رود؟» همه موافق بودند که این مسئله بسیار حائز اهمیت است و اینکه راهبرد کلی در جلسۀ فردا به بحث گذاشته می‌شود. کارتر در پایین متن نوشت: «اعتقاد کنونی من این است که باید:

‌أ.      محکومیت شدید این اقدام را ازسوی شورای امنیت سازمان ملل به دست آوریم؛

‌ب.   بلافاصله پس‌از عاشورا، شاه را به خارج از کشور منتقل کنیم (شنبه یا یکشنبه) [1 و 2 دسامبر]؛

‌ج.   آشکارا خواستار تحریم صادرات کلیۀ کالاها به ایران تا زمان آزادی گروگان‌ها شویم؛

‌د.     مادۀ 7 تحریم‌ها علیه ایران را پیگیری کنیم؛

‌ه.      پیگیر مسئلۀ مین‌گذاری بنادر خلیج‌فارس باشیم؛ هم‌زمان اعلام کنیم که آسیب‌دیدن گروگان‌ها مجازات سختی در پی خواهد داشت؛

‌و.     آمادۀ نابودی پالایشگاه‌ها درصورت آسیب‌دیدن گروگان‌ها باشیم.»

سپس کارتر نکته‌ای را در بالای اولین صفحه از گزارش خلاصۀ نتایج اضافه کرد: «برژینسکی ـ نظرات من فقط در گروه کوچک بررسی شود.»[1] منظور از «گروه کوچک» گروه میان‌سازمانی به ریاست آرون است.

روز بعد، یعنی 28 نوامبر، کارتر دست‌نوشته‌ای برای برژینسکی نوشت: «برژینسکی ـ علاوه‌بر گام‌های خاصی که در صورت‌جلسۀ جلسۀ دیروز کمیتۀ هماهنگی ویژه تعیین شد، ما باید تمام تلاشمان را به کار بگیریم که به‌صورت مخفیانه، اعتبار ایران را کاهش دهیم و تجارت خارجی با این کشور را محدود کنیم.»[2]