سند شماره 1

معرفی کشور پاکستان

موضوع سند

معرفی کشور پاکستان

مشخصات ارسال سند

از:

سری

به:

متن سند

سند شماره (1)

پاکستان

خشکی 803000 کیلومتر مربع (شامل بخش پاکستانی جامو - کشمیر)، 40% قابل کشت، شامل 24% زمینهای کشت شده، 23% نامناسب برای زراعت، 34% دارای وضع نامشخص که احتمالاً لم یزرع می باشد، 3% پوشیده از جنگل.

طول مرزهای خشکی: 5900 کیلومتر آبها محدوده قلمرو آبی (طبق ادعا): 12 میل دریایی (محدوده ماهیگیری 200 میل دریایی، به اضافه 100 میلی دریایی منطقه حفاظت شده فراتر از قلمرو دریایی)، منطقه انحصاری اقتصادی 200 میل دریایی.

طول خط مرزی ساحلی: 1046 کیلومتر مردم جمعیت: 80171000 نفر به استثنای جوناگاد، ماناوادر، گیلگیت بالتستان و منطقه مورد اختلاف جامو - کشمیر، (ژوئیه 1979). میانگین میزان رشد سالانه: 3% (جاری).

ملیت: نام - پاکستان، صفت - پاکستانی.

مذهب: 97% مسلمان، 3% مذاهب دیگر.

زبان: اردو زبان رسمی است، کل زبانهای محاوره ای - 7% اردو، 64% پنجابی، 12% سندی، 8% پشتو، 9% زبانهای دیگر، انگلیسی زبان مشترک به حساب می آید.

سطح سواد: حدود 17% نیروی کار: 22 میلیون نفر (آمار 1978)، 60% کشاورزی، 16% صنعت، 7% تجارت، 15% خدمات،2% بیکار.

نیروی کار سازمان یافته: 5% نیروی کار دولت نام قانونی: جمهوری پاکستان نوع: جمهوری فدرال پارلمانی، ارتش در 14 تیرماه 1356 قدرت را به دست گرفت و موقتا بعضی از مفاد قانون اساسی را به حالت تعلیق درآورد.

پایتخت: اسلام آباد.

تقسیمات فرعی سیاسی: 4 ایالت - پنجاب، سند، بلوچستان، و ایالت مرزی شمال غربی - و قلمرو پایتخت یعنی اسلام آباد و مناطق قبیله ای تحت کنترل حکومت مرکزی. پاکستان مدعی است که منطقه آزاد کشمیر به دنبال حل اختلاف پاکستان و هند مستقل است، لیکن در حقیقت تحت کنترل پاکستان می باشد.

نظام حقوقی: استوار بر قانون عوام انگلستان، مقررات اجباری دادگاه بین المللی را با حفظ بعضی اختیارات می پذیرد، حکومت ضیاء دادگاههای اسلیاریا (Sliaria)ی اسلامی را به محاذات دادگاههای غیرنظامی تأسیس کرده و برای جرایم جنحه مجازاتهای قرآن را در نظر می گیرد.

ص: 358

روز تعطیل ملی: روز پاکستان، 3 فروردین ماه.

رهبر دولت: رئیس جمهور و رئیس حکومت نظامی ژنرال محمد ضیاءالحق.

شرکت در انتخابات: برای تمام افراد از 18 سال به بالا آزاد است.

انتخابات: مخالفت با تحریف انتخابات در فروردین 1356 منجر به کودتای نظامی گردید. ارتش قول داد که انتخابات جدید ملی و ایالتی را در مهرماه 1356 برگزار نماید، لیکن بعدها آن را به تعویق انداخت و اکنون تاریخ برگزاری انتخابات را 26 آبان 1358 اعلام کرده است.

احزاب و رهبران سیاسی: حزب خلق پاکستان، جناح حامی بوتو، خانم ز، الف، بوتو؛ جناح میانه رو، مولانا کوثر نیازی؛ طریق استقلال، اصغر خان؛ حزب ناسیونال دموکرات، شربازمزاری (در سال 1354 توسط اعضای حزب غیرقانونی ملی عوام، عبدالوالی خان که رهبر بی قید و شرط حزب ناسیونال دموکرات است تأسیس گردید).

جمعیت العلمای پاکستان، مولانا شاه احمد نورانی؛ اتحاد ملی پاکستان ائتلاف از شش حزب شامل اتحادیه مسلمان پاکستان - گروه پیرپاگارا، جمعیت اسلامی، طفیل محمد، جمعیت العلمای اسلام، مفتی محمود.

کمونیستها:

تعداد اعضای حزبی بسیار ناچیز است، لیکن هواداران آنها حدود چند هزار نفر برآورده شده اند.

دیگر گروههای سیاسی یا جوساز: ارتش مهمترین نیروی سیاسی به حساب می آید.

عضو سازمانهای زیر می باشد:

بانک عمران آسیایی، طرح کلمبو، سازمان مواد غذایی و کشاورزی، قرارداد عمومی تعرفه و تجارت، گروه 77، آژانس انرژی اتمی بین المللی، بانک بازسازی و عمران بین المللی، ICAC، سازمان بین المللی کارگر، سازمان مشاوره دریایی بین دولتین، صندوق بین المللی پول، اتحادیه تجاری بین الملل، شورای غله بین الملل، سازمان همکاری و عمران منطقه ای، سازمان ملل، یونسکو، اتحادیه پست جهانی، سازمان بهداشت جهانی، سازمان هواشناسی جهانی، WTD , WSG اقتصادی تولید ناخالص ملی: (برآورد مربوط به سال مالی 1978) 15 میلیارد دلار، تولید ناخالص سرانه 200 دلار، میانگین رشد واقعی سالانه 4% (78-1970) کشاورزی: بهره ور از سیستم آبیاری وسیع، محصولات اصلی: گندم، برنج، پنبه؛ کمبود مواد غذایی، 3/2 میلیون تن در سال مالی 1979 وارد کرده است.

ماهیگیری: میزان صید 197550 تن (برآورد سال 1978) صنایع مهم: نساجی پنبه، تهیه مواد غذایی، تنباکو، مهندسی شیمیایی، گاز طبیعی.

نیروی برق: 3495000 کیلووات ظرفیت (1978) به 9/15 میلیارد کیلووات ساعت تولید شده (1978)، 205 کیلووات ساعت سهم تولید سرانه برق.

نیروی برق صادرات: 1342 میلیون دلار (با احتساب هزینه حمل تا مقصد در سال 1978)، شامل پنبه (خام و صنعتی)، برنج.

ص: 359

واردات: 2738 میلیون دلار با احتساب هزینه کالا و بیمه در سال 1978، حبوبات، روغن خوراکی، نفت خام، ماشین آلات، تجهیزات ترابری، مواد شیمیایی.

طرفهای مهم تجاری: آمریکا، انگلستان، ژاپن، آلمان غربی.

کمکها (شامل بنگلادش قبل از سال 1972): اقتصادی - آمریکا (سالهای مالی 77-1970) 5/1 میلیارد دلار (به استثنای آنچه اکنون بنگلادش نامیده می شود)، شوروی (77-1970) 8/495 میلیون دلار، چین (77-1970) 7 میلیون دلار، چین (77-1970) 352میلیون دلار، اروپای شرقی (77-1970) 19 میلیون دلار، کمک اقتصادی اوپک (78-1974) 6/1 میلیارد دلار (سری/غیرقابل رؤیت برای بیگانگان).

بودجه: مخارج، سال مالی 1978 - مخارج جاری، 7/2048 میلیون دلار، هزینه سرمایه 2/1717 میلیون دلار.

نرخ تبدیل ارز: 9/9 روپیه = یک دلار آمریکا (از فوریه 1973) سال مالی: اول ژوئیه = 30 ژوئن.

شبکه های ارتباطی راه آهن: جمعا 8816 کیلومتر (1979)، 446 کیلومتر با وسعت ریل استاندارد (1متر)، 7758 کیلومتر ریل پهن (676/1متر)، 2/6 کیلومتر ریل باریک (762/0% متر)؛ 1022 کیلومتر ریل مضاعف 286 کیلومتر راه آهن برقی. راه آهن این کشور دولتی می باشد.

شاهراهها: جمعا 87472 کیلومتر (1978)، 26855 کیلومتر آسفالته، 19500 کیلومتر شوسه، 3100 کیلومتر خاکی هموار، 38017 کیلومتر خاکی ناهموار.

راههای آبی داخل خشکی: 1850 کیلومتر.

خطوط لوله: 230 کیلومتر خط لوله نفت خام، 1931 کیلومتر خط لوله گاز طبیعی.

بنادر: یک بندر بزرگ، 5 بندر کوچک.

ناوگان تجاری: شامل 49 کشتی (با تناژ ثبت شده ناخالص 1000 یا بیشتر) بالغ بر تناژ ثبت شده 435400، تناژ کلی 599200 شامل 47 کشتی باربری، یک کشتی باربری غول آسا، یک تانکر.

(خیلی محرمانه) هواپیمایی کشوری: 27 هواپیمای بزرگ ترابری فرودگاهها: جمعا 108 فرودگاه دارد که 101 فرودگاه آن قابل استفاده است. 63 فرودگاه باند ثابت، یک فرودگاه با باند 3660 متری 25 فرودگاه با باندهای فرود و پرواز 3659-2440 متری، 47 فرودگاه با باندهای فرود و پرواز 2439-1200 متری.

شبکه ارتباط از راه دور: سرویس ارتباط رادیویی بین المللی خوب میکروویو و ماهواره ای، ارتباط رادیویی داخلی چندان خوب نیست، سرویس انتشاراتی آن بسیار خوب است، 300000 تلفن (تقریبی) دارد (4/0 تلفن برای هر 100نفر)، 27 ایستگاه ا - ام، فاقد ایستگاه اف - ام، 16 ایستگاه تلویزیون، و 4 ایستگاه تقویت کننده و یک ایستگاه ماهواره زمینی نیز دارد.

دفاع نیروی انسانی نظامی: مذکر 49 - 15 ساله، 17814000 نفر، 10591000 نفر مناسب برای خدمات

ص: 360

نظامی، سالانه 954000 نفر در سن 17 سالگی آماده خدمت در ارتش می شوند.

پرسنل: 408000 نفر نیروی زمینی، 9900 نفر نیروی دریایی، حدود 17600 نفر نیروی هوایی (550 خلبان) 71800 نفر نیروهای مسلح شهری (سری).

مهمترین واحدهای نیروی زمینی: 6 قرارگاه سپاه، 16 لشکر پیاده، 2 لشکر زرهی، 4 تیپ مستقل پیاده، 6 تیپ توپخانه، 4 تیپ مستقل زرهی، 6 هنگ زرهی شناسایی (با استعداد گردانی)، 2 تیپ توپخانه پدافند هوایی، 6 اسکادران موشکهای سام، و یک گروه خدمات ویژه و یک جناح هوا نیروز (خیلی محرمانه).

کشتیهای نظامی: یک ناو سبک کرویزر، 6 ناو از نوع مخرب، گشتی ساحلی، 7 ناو جنگ افزار مین، 3 ناو کمکی (سری).

هواپیماهای نظامی: 585 فروند (364 جت جنگنده، 14 فروند هواپیمای توربین ملخدار، 101 هواپیمای ملخی، 106 فروند هلیکوپتر) دارای آمادگی عملیاتی (سری / غیرقابل رؤیت برای بیگانگان).

تدارکات: تسلیحات پیاده نظام و مهمات مورد نیاز را تا کالیبر 106 میلیمتر تولید می کند. آمریکا و اروپای غربی تا سپتامبر 1975 مهمترین منابع تدارکات نظامی به شمار می آمدند. از آن زمان به بعد چین و پس از آن فرانسه به صورت مهمترین منابع درآمده اند. در مارس 1975 مذاکراتی با آمریکا آغاز شد؛ در سالهای اخیر تسلیحات و مهمات پیاده نظام را چین و ترکیه در اختیار این کشور قرار می داده اند؛ چین تانک و توپخانه متوسط، کره شمالی توپخانه و مهمات، ایران نفربرهای زرهی و خدمات تعمیراتی تانکها، چین، فرانسه، سوئد و انگلستان هواپیما، شوروی، آمریکا، فرانسه هلیکوپتر، چین، شوروی، ایران و چکسلواکی وسائط نقلیه ترابری، فرانسه 3 زیر دریائی، 85 فروند جت جنگنده میراژ به این کشور داده است، چین بیش از 200 جت جنگنده و آموزشی، 12 قایق گشتی از نوع شانگهای دوم، 2 ضد زیردریایی هانیان، و 4 ناوچه اژدرانداز هوچان به این کشور داده است. اخیرا پرتغال نیز یک زیردریایی به این کشور داده است. دیگر ناوهای نیروی دریایی آن از طریق انگلستان و آمریکا تأمین گردیده است (سرّی).

بودجه نظامی: 15/1 میلیارد دلار برای سال مالی که در 30 ژوئن 1979 پایان می یابد، که حدود 28% بودجه دولت مرکزی را در برمی گیرد.

امنیت و اطلاعات

اداره اطلاعاتی نیروهای مسلح، نظامی، داخلی و خارجی، دفتر اطلاعاتی پاکستان، داخلی/خارجی، آژانس تحقیقات فدرال - داخلی، آژانس تحقیقات جنایی - داخلی (سری / غیرقابل رؤیت برای بیگانگان).

منبع: اسناد لانه جاسوسی - جلد 45 - کتاب 45 - صفحه 358