Post
20765
گزارش وضعیت سیاسی پاکستان
موضوع سند
وضعیت سیاسی پاکستانمشخصات ارسال سند
از: سفارت آمریکا در اسلام آباد
محرمانه
به: وزارت امور خارجه در واشنگتن دی - سی
1358-06-05- 1979-08-27
متن سند
سند شماره (65)
تاریخ: 25 شهریور 1358- 27 اوت 79
خیلی محرمانه
از: سفارت آمریکا در اسلام آباد
به: وزارت امور خارجه در واشنگتن دی.سی.
موضوع: فشرده اطلاعات دولت پاکستان برای کدل ولف
1- جلسه سه ساعته در وزارت خارجه در تاریخ 16 اوت به صورت بحث و توجیه سپری شد:
ص: 450
توجیه کنندگان از سوی دولت پاکستان عبارت بودند از سپهبد اختر، رئیس اطلاعات، غلام اسحاق خان، وزیر دارایی و آقاشاهی مشاور رئیس جمهور در وزارت امور خارجه (وزیر خارجه بدون قید و شرط)، شاهی ریاست این هیئت را به عهده داشت. بخشهای توجیهی کامل، و تبادل نظرها با خوشحالی صورت گرفت.
2- توجیه اطلاعاتی: اطلاعات ارائه شده توسط سپهبد اختر عبارت بود از خطراتی که از طرف همسایگانش یعنی هند و افغانستان امنیت پاکستان را تهدید می کند و نیز نقش شوروی در اوضاع جاری افغانستان. وی یادآور شد که انقلاب آوریل 1978 کابل سبب شد که شوروی با یک جهش از اوکسوس به خیبر برسد. وی پس از آن به شرح وقایع پس از آن پرداخت و اوضاع شورشها در 24 و 28 استان و جزییات سلاحهای ارسالی شوروی را تشریح نمود. اختر از هند به عنوان یک قدرت «برجسته» منطقه ای یاد کرد، رابطه هند و شوروی را با تضاد شوروی و چین مرتبط دانست و بر برتری نظامی هند نسبت به دیگر همسایگان خود تأکید نمود، و پاکستان را یک «مانع کوچک» در برابر «غرور هند» و نقش آن در منطقه که مورد تأیید آمریکا و شوروی است، دانست. در مورد تواناییهای نظامی و صنعتی هند، بدون اشاره به مقاصد آن صحبتها و سخنان زیادی ایراد گردید.
3- اطلاعات ارائه شده توسط شاهی: مشاور وزارت خارجه آقاشاهی در سخنان خود سعی کردنشان دهد که در طول سالها در روابط آمریکا و پاکستان نقاط اصطکاکی وجود داشته است، لیکن در رابطه با روابط آتی اظهار امیدواری کرد و گفت پاکستان در نظر ندارد قدرت اتمی برای خود پدید آورد.
4- با مروری مختصر به وقایع تاریخی، شاهی به مطالب زیر پرداخت. (الف) کمک نظامی آمریکا به هند در سال 1962، (ب) عدم نارضایتی آمریکا ازصمیمانه تر شدن روابط بین چین و پاکستان در سالهای 1960؛ (ج) اقدامات آمریکا در درگیری پاکستان و چین در سال 1965 و تحریم تسلیحاتی که ادعا کرد (به خطا) که تا سال 1975 ادامه یافته بود. (د) عدم نارضایتی پاکستان در رابطه با پیمان سنتو و عملکرد کمکهای نظامی و اقتصادی آمریکا (در مقایسه با تعهدات سال 1954 و توافقهای 1959)؛ (ه) رد تقاضای مربوط به 7- A؛ (و) تضاد ایجاد شده در مورد قرارداد مجتمع هسته ای فرانسه در پاکستان (که بنا به گفته وی به خاطر اصرار آمریکا لغو گردید در حالی که آمریکا اعلام کرده بود که قراردادهای منعقده در مورد تارپور هند به قوت خود باقی است)؛ و، (ز) کاربرد کنونی اصلاحیه سیمینگتون در مورد غنی سازی هسته ای (و یادآور شد که این معیاری مضاعف در مقایسه با ادامه فروش سوخت غنی شده به هند توسط امریکاست که خود باعث منفجر شدن تأسیسات هسته ای گشته است). در این رابطه، شاهی با صراحت تمام گفت «که پاکستان جدیداً تأسیسات غنی سازی اورانیوم را تأمین کرده است». در پاسخ به این سؤال کدل که چرا با وجود نیاز صلح آمیز پاکستان به اورانیوم غنی شده، این تأسیسات تأمین شده است؟ شاهی گفت پاکستان تصمیم گرفته است سوخت کامل را تهیه کند تا از فشارهای خارجی وارده از کانوپ و کاناداییها مصون بماند. وی با صراحت گفت «پاکستان در نظر ندارد بمبی تولید کند».
5- شاهی گفت پاکستان حاضر است کارخانه فرانسوی خود و پلوتونیوم حاصله از آن را در کنترل جامعه بین المللی قرار دهد. او به تلاشهای پاکستان در زمینه فراهم آوردن یک منطقه عاری از تسلیحات هسته ای براساس منطقه ای، شامل سانوفز آن و پیشنهاد آن به هند جهت بررسی دوجانبه اشاره کرد. وی گفت پاکستان با وجود هند «یعنی خطر قدیمی» و افغانستان یعنی «خطر جدید»، «و ابرقدرتهایی که با ما
ص: 451
مخالف هستند» در منطقه کاملاً تنهاست. وی گفت: «اما پاکستان مغرور است»، «تلاشهای ملامت آمیز مطبوعاتی آمریکا موجب پیدایش دوستانی در اینجا نخواهد شد.» شاهی گفت احتمال دارد که پاکستان به شوروی نزدیک شود، چون بسیاری از روشنفکران با آن موافق هستند.
6- پیرامون شایعات بمب اسلامی، شاهی گفت: «ما تکنولوژی لازم برای ساختن بمب را در اختیار نداریم. ما نه درخواست کمک کرده ایم و نه در برنامه اتمی خود از دیگر کشورهای مسلمان کمک گرفته ایم. نیل به هدف مورد نظر در پاکستان در برنامه(مسالمت آمیز) یک هدف مهم برای پاکستان بوده و پاکستان را به صورت یک عرضه کننده در بازار درخواهد آورد. ما قصد نداریم سلاح بسازیم.» چندی بعد، شاهی به طور ضمنی پرسید که آیا آمریکا می تواند ثابت کند که پاکستان از لیبی و یا کشورهای دیگر در رابطه با برنامه اتمی پول دریافت کرده است؟» وی گفت که این نظریه که لیبی ممکن است بخواهد از یک بمب غیرمجرب پاکستانی برای جهاد علیه یهودیان و مسیحیان استفاده کند تنها «جنبه تخیلی» دارد و بس.
7- سرپرست ولف، با اعلام اینکه مقاله برت «نادرست» بوده است، گفت هیئت نمایندگان خود در کنگره با «کماندوهای صلح» نامگذاری کرده است، که به روابط درازمدت با پاکستان علاقه مندند و نمی خواهند که عامل پیوندشان تنها دشمنان مشترک باشد. او اظهار داشت که تنها به «ثبات منطقه» که به نفع پاکستان و آمریکاست، توجه دارد. وی گفت مسئله اتمی در منطقه اختلافات و تشنجهایی را پدید خواهد آورد. وی به صحبت پیرامون طرز فکر کنگره در مورد عدم تکثیر اتمی پرداخت، و از اصلاحیه سیمینگتون حمایت کرد و سعی کرد موارد استفاده روشهای مختلف را در کشورهای گوناگون بسته به مراحل اتمیشان برای ما توضیح دهد.
9- ولف بر نیاز به اعتماد در روابط پاکستان و آمریکا تأکید کرد و یادآور شد که قراردادهای 1954 و 1959 به قوت خود باقی است (و آنها را مردود نشمرد)، و از نیاز به چشم پوشی از مقالات نادرست که هدفشان تنها به فروش رفتن روزنامه است سخن گفت، و به شاهی اطمینان داد که آمریکا در نظر ندارد در امور داخلی پاکستان مداخله نماید و گفت که آمریکا میل دارد به هر طریق که شده به پاکستان کمک نماید.
ولی وی به محدودیتهای موجود در قوانین (و سیاستهای) آمریکا اشاره کرد و گفت که شخصاً متعهد شده است، که تکثیر تسلیحات اتمی را تحت کنترل درآورد.
10- دیگر اعضای کنگره در همان حال که اختلاف نظرات موجود پیرامون این مسئله را بین خود مطرح می کردند، در گفتگوهای خود نیز از موضع ولف حمایت می نمودند. بون و لارگومارسینو از دولت پاکستان می خواستند که به آمریکا کمک کند تا این وضع را پشت سر بگذارید. گایر بر نیاز به پیشرفت اقتصادی تأکید می کرد و استارک و دورنان نیز از پاکستان می خواستند. که در برنامه های خود پیرامون تأمین توانایی اتمی تجدیدنظر نماید.
11- غلام اسحاق در پاسخ به ولف خاطرنشان ساخت که پاکستان در نظر دارد «مهارت لازم برای تولید سوخت اتمی» را به دست آورد، تا بتواند نیاز آتی خود را در زمینه انرژی تأمین نماید؛ وی گفت، این امر بین 5 تا 10 سال طول خواهد کشید. وی گفت کارخانه های بعدی پاکستان عبارت خواهند بود از راکتورهای مولد که حتما به سوخت غنی شده نیاز خواهند داشت. وی در ادامه گفت: «ما کشوری فقیر و کوچک هستیم، ولی غیرمشمول نیستیم. پاکستان در یک جنگ اتمی کاملاً محو خواهد شد.»
ص: 452
12- گفتار غلام اسحاق خیلی مختصر بود؛ غلام اسحاق خان وزیر دارایی به کرات از مواضع استاندارد دولت پاکستان پیرامون اوضاع اقتصادی یاد می کرد. او گفتار خود را با ذکر این مطلب که دولت کنونی یک اقتصاد «آشفته» را به ارث برده و در دو سال گذشته اقدامات بسیاری در جهت نجات آن انجام داده است، آغاز کرد.
وی گفت: نتیجه آن دو سال رشد اقتصادی مولد در بخشهای تولیدی بوده است، که کاملاً با هفت سال قبل که در همه بخشها به استثنای بخش خدمات توأم با رکود بود، مغایرت دارد. دولت نیز سعی کرده است با مسئله بودجه با قوت تمام برخورد نماید، که حاصل آن را می توان در انتقاد شدید از افزایش مالیاتها مشاهده کرد. مدتی نیز طول خواهد کشید تا وضع موازنه پرداخت بهتر شود. برای به دست آوردن فرصت بیشتر، دولت پاکستان در دو اجلاس اخیر کنسرسیوم کمک به پاکستان، خواستار برنامه ریزی دوباره دیون خود گردید. وی گفت هدف «دستیابی» به 75/0 درصد تولید ناخالص ملی بر DCS برای کمکهای خارجی است. وی گفت که آمریکا بیش از 20% تولید ناخالص ملی را به کمک خارجی اختصاص نداده است. در نتیجه عدم درک صحیح از رویدادهای کنسرسیوم، اسحاق مدعی است که هر دو بار تقاضای پاکستان در کنسرسیوم توسط آمریکا رد شده است. وی گفت که اگر پاکستان کمک بیشتری دریافت نکند و یا وامهای آن دوباره برنامه ریزی نشود، پیشرفت آن متوقف و بیچارگی ملت پاکستان رو به فزونی خواهد گذاشت، معذالک وی چنین وانمود نکرد که علت آن ناشی از بحران موازنه پرداخت بوده است. به نظر ما وی می خواسته است در برابر این حضار منطقی باشد و حالت تهدیدکننده نداشته باشد.
13- گزارش مربوط به گفتگوهای هیئت نمایندگان کنگره پیرامون مواد مخدر در تلگرام جداگانه مطرح خواهد گردید.
14- این گزارش، تکرار می کنم به وسیله نمایندگان کنگره مشاهده نشده است.
تصاویر سند
تجهیزات یافت نشد!
سایر کلمات یافت نشد!