سند شماره

وضعیت سیاسی خاور میانه و گروگان گیری

موضوع سند

متن سند

یادداشت افسر شورای ملی اطلاعات در حوزۀ خاور نزدیک و جنوب آسیا[1] (ایمز) برای اداره‌کنندۀ اطلاعات مرکزی ترنر و معاون اداره‌کنندۀ اطلاعات مرکزی (کارلوتچی)[2]

واشنگتن، 12 آگوست 1980، مرکز ملی ارزیابی خارجی 5634ـ80

موضوع:

ایران ـ گروگان‌ها، گزینه‌ها و...

1. اقدام لازم: نیازی نیست؛ متن زیر برای اطلاع شما به استحضار می‌رسد. [علامت نشان‌دهندۀ سطح طبقه‌بندی از طبقه‌بندی خارج نشده است.]

2. پیشینه: در آغازین روزهای سال سوم فعالیت من به‌عنوان افسر شورای اطلاعات ملی در خاور نزدیک و جنوب آسیا، مجموعه‌ای از اسناد و گزارش‌ها را برای شما ارسال می‌کنم که به برخی از دغدغه‌ها و نگرانی‌ها، به‌ویژه شبه‌جزیرۀ عربستان و مسئلۀ اعراب ـ اسرائیل می‌پردازند. در طول این مدت، هیچ‌چیزی بیشتر از مشکل ایران، وقت من را نگرفته است. این مسئله به‌نوعی برای من یک امتحان سخت بود و ترسم از این است که سبب آسیب‌دیدن و نابودی من در این جایگاه نیز بشود. من تاکنون اظهارنظری دربارۀ ایران ارائه نداده بودم؛ چون هیچ توصیۀ فوری نداشتم و هنگام بررسی گزینه‌ها و سناریوهای موجود، حسی آشنا و دردناک پیدا کردم. به نظر من مفید است که برخی دیدگاه‌های خود را که مبتنی بر تجربۀ دو سال ارتباط نزدیک با دو طرف مشکل است، با شما در میان بگذارم: تحلیلی و سرّی/عملیاتی. [علامت نشان‌دهندۀ سطح طبقه‌بندی از طبقه‌بندی خارج نشده است.]

3. مسئلۀ گزینه‌ها بیشترین استیصال را به دنبال داشته و دارد. آیا می‌توانیم کاری کنیم که گروگان‌ها آزاد شوند و ایران را از افتادن در منجلاب جبهۀ رادیکال و چپ‌گرا حفظ کنیم؟ به‌عنوان یک فعال و کنشگر، نمی‌توانم بپذیرم که ما تنها نظاره‌گر رویدادها باشیم و به‌محض بروز یک فرصت، وارد عمل شویم. این دیدگاه وزارت امور خارجه است که بازنگهداشتن کانال‌های گفت‌وگو را نیز به همراه خود دارد. اگرچه شاید این کار ارزش‌ها و منافعی در موضوع گروگان‌گیری به بار آورد، ولی هیچ تأثیری در رفع مشکل سیاسی بلندمدت نخواهد داشت. [علامت نشان‌دهندۀ سطح طبقه‌بندی از طبقه‌بندی خارج نشده است.]