سند شماره

تهدید نظامی ایران

موضوع سند

متن سند

گزارشی که در وزارت امور خارجه تهیه شده است[1]

واشنگتن، 3 آوریل 1980

گزارش بعدازظهر از ایران

یک. گفت‌وگوی کاتم و قطب‌زاده: (15:30) کاتم قطب‌زاده را بسیار ناامید و بی‌میل برای طرح جزئیات ازطریق تلفن دربارۀ جلسۀ شورای انقلاب یافت. او گفت قطب‌زاده می‌دانست که این کار یک عقب‌نشینی وحشتناک است، ولی هنوز امید خود را از دست نداده است. او فردا صبح به دیدار امام می‌رود تا بتواند تصمیم شورای انقلاب را تغییر دهد تا روند انتقال گروگان‌ها، براساس برنامه‌ریزی قبلی انجام شود.

قطب‌زاده گفت چندین نفر از اعضای شورای انقلاب در لحظۀ حساس، از تعهد پیشین خود عقب‌نشینی کردند. وقتی کاتم اصرار کرد که چه کسی و چرا، تنها چیزی که قطب‌زاده گفت این کلمه بود: «سیاست!» کاتم تصور می‌کند که اگر قطب‌زاده نتواند امام را برای تغییر موضع کنونی قانع کند، از سمت خود استعفا خواهد داد.

دو. گفت‌وگوی بورگه ـ پرکت: (16:00) بورگه گفت‌وگوی طولانی با ویلالون داشت که به او گفته بود شورا برای بررسی تضمین‌های مختلفی که آمریکا داده و نیز یادداشتی که ویلالون نوشته، تشکیل جلسه داده است. همۀ اسناد موردقبول و پذیرش شورا بود و همه موافق آغاز روند انتقال مسئولیت گروگان‌ها در روز شنبه (5 آوریل) بودند. شورای انقلاب به بنی‌صدر و قطب‌زاده مأموریت داد تا به دیدار امام بروند و آخرین رهنمودها را از ایشان دریافت کنند. بهشتی به دلایلی که روشن نیست، ابراز مخالفت کرد و بنی‌صدر نیز در اظهار قاطعیت تعلل ورزید.

بورگه گفت که او، ویلالون و قطب‌زاده معتقد هستند که لازم است آمریکا پیام محکمی برای بنی‌صدر و نسخه‌ای نیز برای قطب‌زاده بفرستد و به آن‌ها به‌شکلی غیرتهدیدآمیز بگوید که درصورت عدم انجام روند انتقال در تاریخ مشخص‌شده، این کشور اقدامات شدیدتر را در دستور کار قرار خواهد داد.

بورگه پیشنهاد کرد که ما تلاش‌های خود را تشریح کنیم تا شرایط دشوار سیاسی ایران را درک کنیم و به بنی‌صدر در گذشتن از این شرایط کمک کنیم. او همچنین اظهار داشت که شاید بهتر باشد فهرستی از اقداماتی که در ذهن داریم را تهیه کنیم. تنها با نشان‌دادن عزم خود برای انجام اقدامات محکم‌تر به بنی‌صدر، می‌توانیم او را قانع کنیم که ما «پهلوان‌پنبه» نیستیم و به سخن خود عمل می‌کنیم.