InternationalDocument
44033
تصمیمات بنی صدر برای گروگان ها
موضوع سند
متن سند
رئیس‌جمهور
ونس
کریستوفر
براون
کلایتور
زبیگنیف برژینسکی
دیود آرون
جونز
ترنر
کاتلر
دونووان
پاول
جردن
سیک (یادداشت‌ها)
رئیس‌جمهور جلسه را با ارائۀ خلاصه‌ای از آنچه که در طول 24 ساعت گذشته دررابطه‌با ایران رخ داده است، آغاز کرد. دیروز حدود ساعت 2:30 ما ازطریق یک واسطه از قطب‌زاده شنیدیم که قرار است بنا به تصمیم شورای انقلاب، مسئولیت گروگان‌ها از دانشجویان به دولت منتقل گردد.[2] بنی‌صدر قرار بود ساعت 3 بامداد امروز به وقت واشنگتن، این موضوع را اعلام کند. البته که این اتفاق نیفتاد. ارائۀ خلاصه‌ای از همۀ تأخیرها و ابهاماتی که در طول امروز اتفاق افتاد و نیز پیام‌های رددوبدل‌شده دشوار است.
بنی‌صدر به‌طور مشخص با برخی از سران دانشجویان دیدار کرده بود و شورای انقلاب به‌تازگی جلسه‌ای پنجونیمساعته را به پایان رسانده است که پس‌از آن، آن‌ها اعلام کردند که قصد انتقال مسئولیت گروگان‌ها را دارند.[3] رئیس‌جمهور پیامی را که پس‌از جلسۀ هفتۀ گذشتۀ کمپ دیوید برای بنی‌صدر ارسال شده بود، برای گروه خواند.[4] علاوه‌بر این پیام که ازطریق سفارت سوئیس به تهران منتقل شده بود، تعدادی پیام نیز از همین طریق ردوبدل شده بود که در آن‌ها به اطلاع ایران رسیده بود که ما مخالفتی با دولت ایران یا اظهارات دیگر نداریم؛ ولی هیچ‌کس پیامی به خمینی ارسال نکرده است.[5]
وزیر ونس گفت گزارش‌ها حاکی از آن است که شورای انقلاب پس‌از بحثی پنجونیمساعته، دربارۀ شیوه‌های واسپاری گروگان‌ها به دولت، دوباره بر تصمیم خود صحه گذاشته است و دانشجویان نیز آن را پذیرفتند.
گزارش شده است که به بنی‌صدر دو گزینه پیشنهاد شد: 1. به‌دست‌گرفتن کنترل سفارت توسط دولت و خارج‌شدن دانشجویان از آن؛ 2. اینکه دولت و دانشجویان به‌طور مشترک، کنترل سفارت را در اختیار داشته باشند. ما می‌دانیم که بنی‌صدر جلسه‌ای دیگر با دانشجویان داشته است و فردا بیانیه‌ای را منتشر خواهد کرد.
برژینسکی خاطرنشان کرد که جلسه با دانشجویان، براساس گزارش رویترز، اوایل امروز انجام شده است. ما همچنین گزارش‌های محرمانه‌ای دریافت کردیم که نشان می‌دهد بنی‌صدر با ایدۀ مسئولیت مشترک مخالفت کرده است.
جردن گفت براساس گزارش رویترز، نگران این است که دانشجویان هیچ اظهارنظر تحقیرکننده‌ای ندارند که پس‌از جلسه مطرح کنند که ممکن است بدین‌معنا باشد که آن‌ها با بنی‌صدر زدوبندهایی داشته‌اند.
سایروس ونس گفت: «ما تلاش کردیم تا از صحت‌وسقم این گزارش‌ها ازطریق سفارت سوئیس آگاه شویم. ما هیچ خط ارتباطی آزادی با آن‌ها نداریم.»
برژینسکی گفت ما با مشکلی بزرگ در حوزۀ اعتبار مواجه هستیم؛ برای مثال، جیم شلسینگر امروز با او تماس گرفت و به‌خاطر مقالۀ نیویورک تایمز متقاعد شده بود که پیامی ازسوی ایالات متحده، آن‌گونه که تهران توصیف کرده، وجود داشته است. اگر فردی همراه با دولت مانند او، چنین اعتمادی به ایرانی‌ها داشته باشد، این بدین‌معناست که چنین نگرشی بسیار گسترده است. نسبت‌به گام بعدی نیز اگر ما در مقطع کنونی تحریم‌ها را پیش ببریم، برای بنی‌صدر یک بهانۀ کامل فراهم می‌کنیم تا ما را مقصر محقق‌نشدن گام‌های لازم برای انتقال گروگان‌ها بداند.
کاتلر پرسید: «آیا نشانه‌ای وجود دارد که آن‌ها تصمیم به انتقال گروگان‌ها به خارج از سفارت را دارند؟»
سایروس ونس پاسخ داد: «خیر!» او خطاب به رئیس‌جمهور گفت که معتقد است اگر امروز این سه مورد را پیش ببریم، در موضعی ناخوشایند قرار خواهیم گرفت. می‌توانیم تا فردا صبر کنیم. او با شروع اقدام در روز جاری مخالف بود.
وزیر براون نیز موافقت خود را اعلام کرد ولی پرسید که چه کاری می‌توانیم برای روشن‌ساختن سردرگمی نسبت‌به پیام انجام بدهیم؟ آیا می‌توانیم محتوای پیامی را که درواقع برای بنی‌صدر فرستاده شده بود، روشن کنیم؟
رئیس‌جمهور اظهار داشت که شب گذشته با سردبیران واشنگتن پست، استار، لس آنجلس تایمز، نیویورک تایمز و شیکاگو تریبیون،[6] ملاقات داشته است و آشکارا به آن‌ها گفته که چه اتفاقی افتاده است. آن‌ها موافقت کردند تا محرمانه‌بودن سخنان او را حفظ کنند و همچنین مقالاتی را که برای روشن‌شدن حقایق منتشر کرده بودند، اصلاح کنند.
تحول دیگری نیز رخ داده است. ما شاهد حمایت خوبی ازسوی اروپا و ژاپن بوده‌ایم که با بنی‌صدر وارد منازعه و بحث شده‌اند. رئیس‌جمهور، دیروز با مارگارت تاچر (که با صدراعظم اشمیت بود) و نیز ژیسکار گفت‌وگو داشته است. ما همچنین می‌دانیم که نخست‌وزیران ژاپن و ایتالیا پیام‌های محکمی به بنی‌صدر فرستاده‌اند.
ژیسکار امروز گزارش داد که بنی‌صدر به سفیر فرانسه گفته است: «من اهمیت چندانی به تهدیدها نمی‌دهم.»[7] ولی رئیس‌جمهور اعتقاد داشت که عمل همۀ متحدین اثری واقعی داشته است. بنی‌صدر ازطریق ژیسکار، به ما اطلاع داد که گروگان‌ها هنگام برگزاری جلسۀ مجلس آزاد خواهند شد و اینکه خمینی با این کار موافقت کرده است. رهبران کنگره تا یک ساعت آینده به اینجا می‌آیند و رئیس‌جمهور قصد دارد تا آخرین اخبار را نیز در اختیار آن‌ها بگذارد. به نظر او هیچ اشکالی ندارد که آن‌ها را از تصمیماتی که ما معتقد هستیم در تهران گرفته شده است، آگاه کنیم تا مشخص گردد که تحولات را با دقت رصد می‌کنیم و اینکه آن‌ها بدانند اعلام این موضوع فردا خواهد بود.
برژینسکی گفت رئیس‌جمهور باید پیامی را که به بنی‌صدر فرستاده است، بخواند.
پاول نسبت‌به خواندن متن پیام ابراز تردید کرد.
برژینسکی گفت آن‌ها پیش‌تر، از محتوا و متن پیام آگاه شده‌اند.
جودی پاول گفت برخی از بخش‌های آن ممکن است علیه ما به کار رود؛ برای مثال تأکید بر افکارعمومی مردم آمریکا.
همیلتون جردن گفت: «اینکه رسانه به ایرانی‌ها به‌جای ما اعتماد دارد، بسیار بد است. ما باید به‌صورت رسمی به ایران اعلام کنیم که با اشتراک مسئولیت گروگان‌ها بین چند نهاد موافق نیستیم.»
سایروس ونس گفت: «این کار انجام شده است، ولی می‌توان دوباره آن را پیگیری کرد.»
همیلتون جردن گفت سخنرانی فردا بنی‌صدر را به موضع‌گیری وامی‌دارد.
برژینسکی گفت: «باید آماده باشیم که اگر سخنرانی دوباره حاکی از تأخیر در جریان امور بود، اقدامی را انجام بدهیم.»
رئیس‌جمهور پرسید: «آخرین اخبار از چه منبعی دریافت شده است؟»
سایروس ونس پاسخ داد: «از بورگه. ما اطلاعات را با کانال سوئیس بررسی کردیم.»
رئیس‌جمهور گفت نکاتی را دربارۀ یک گفت‌وگو با مردم آمریکا یادداشت کرده است مبنی‌بر اینکه مقامات ارشد ایران به ما اطلاع داده‌اند که گروگان‌ها از کنترل دانشجویان خارج خواهند شد... هنوز رسمی نشده است... ما این اقدام را گامی سازنده می‌دانیم... ضروری است که از سلامت گروگان‌ها اطمینان حاصل شود... اگر این گام‌ها برداشته نشود، ما اقدامات مضاعفی را که تاکنون انجام نداده‌ایم، در دستور کار قرار خواهیم داد... جلسۀ شورای امنیت ملی برگزار شده است... و رئیس‌جمهور فردا در این زمینه سخنرانی خواهد کرد.
سایروس ونس گفت: «ارجاع به آن اشتباه است. آن‌ها در گذشته نتوانستند کاری صورت بدهند. این کار مشکل دیگری در حوزۀ اعتبار برای ما ایجاد می‌کند.»
جودی پاول گفت: «ما نیازمند چهارچوب و بنیانی برای آن هستیم.»
سایروس ونس پیشنهاد کرد که اعلام کنیم شورای انقلاب جلسه‌ای پنجونیمساعته داشته است. ما اطلاعاتی داریم مبنی‌بر اینکه بنی‌صدر، ظهر به وقت ایران، بیانیه‌ای را منتشر خواهد کرد و اینکه رئیس‌جمهور نیز سخنرانی خواهد داشت.
هارولد براون معتقد بود ما باید امروز را دست نگه داریم؛ ولی اگر تصمیم بدی گرفته شود، به ما آسیب خواهد زد.
همیلتون جردن گفت: «امشب را به هر شکل تحمل می‌کنیم. ما نمی‌توانیم سخنان بنی‌صدر را برای گفتن در سخنرانی مشخص کنیم. آن‌ها می‌گویند که ما هیچ دلیلی برای ارائۀ سخنرانی و صدور بیانیه به آن‌ها نداده‌ایم.»
جودی پاول یادآور شد که ما از آن‌ها تضمین بیشتر خواسته‌ایم.
برژینسکی پیشنهاد کرد که بگوییم رئیس‌جمهور با شورای امنیت ملی برای بازنگری در شرایط، جلسه داشته است و اینکه بیانیه‌ای در این رابطه فردا منتشر خواهد شد. اگر ما از قصد خود سخن بگوییم، درواقع بهانه‌ای به بنی‌صدر می‌دهیم تا جا بزند.
پلوید کلایتور گفت: «اگر بیانیه‌ای صادر کنیم، باید با موضوع آنچه که به بنی‌صدر گفتیم آغاز شود؛ اینکه شورای انقلاب جلسه‌ای را برگزار کرده است. ما هیچ گزارشی در اختیار نداریم و اینکه تا فردا صبر می‌کنیم تا سخنرانی را بشنویم. ما نمی‌توانیم بدون اشاره به سردرگمی که دربارۀ پیام‌ها وجود دارد، سخن بگوییم.»
رئیس‌جمهور گفت: «این کار ذلت‌آور است. می‌توانیم بگوییم گزارش‌ها از ایران حاکی از این هستند که...»
برژینسکی گفت: «امروز هر اتفاقی ممکن است بیفتد. امکان دارد که رئیس‌جمهور فردا با مشکل مواجه شود.»
رئیس‌جمهور گفت: «ما باید تا فردا به اوضاع سروسامان بدهیم.»
همیلتون جردن پیشنهاد کرد که اعلام کنیم گزارش‌هایی از ایران داریم مبنی‌بر اینکه شورای انقلاب تشکیل جلسه داده است و تصمیم به انتقال مسئولیت گروگان‌ها گرفته است. ما همچنین باخبر شده‌ایم که بنی‌صدر فردا سخنرانی خواهد داشت؛ بنابراین رئیس‌جمهور فردا با مردم آمریکا سخن می‌گوید.
برژینسکی متعجب شد که چرا باید چنین چیزی بگوییم؟ اگر نتیجه خوب نباشد، بسیار شرم‌آور خواهد بود. ما چرا می‌خواهیم موضوع را علنی کنیم؟
همیلتون جردن گفت: «در طول امشب رنج خواهیم کشید.»
دیوید آرون پیشنهاد کرد که بگوییم شورای امنیت ملی برای بررسی گزارش‌ها، تشکیل جلسه داده است...
همیلتون جردن گفت: «اگر اقدامات و کارهای خود را اعلام نکنیم، باید دلیل ارائه دهیم. دلیل این است که ما گزارش‌هایی داریم مبنی‌بر اینکه موضوع گروگان‌ها فردا توسط شورای انقلاب بررسی خواهد شد.»
هارولد براون از پیامِ به‌اصطلاح ارسالی برای خمینی پرسید.
جودی پاول گفت: «ما باید دوباره این موضوع را انکار کنیم.»
رئیس‌جمهور گفت شب گذشته، در این رابطه با پنج نفر صحبت کرده است.
سایروس ونس گفت سوئیس آمادۀ صدور یک بیانیۀ دیگر است.
جودی پاول گفت مشکل این است که اگر بگوییم چنین پیامی وجود نداشته است، آن موقع سوئیس اعلام می‌کند که پیام‌هایی ازسوی رئیس‌جمهور فرستاده شده است. اگر به‌مدت یک روز هیچ موضع‌گیری نکنیم، مردم نسبت‌به ما سوء‌ظن پیدا می‌کنند.
رئیس‌جمهور خاطرنشان کرد که سوئیس مدعی می‌شود که از محتوای پیام‌ها اطلاعی ندارد.
همیلتون جردن گفت: «این حقیقت ندارد.»
سایروس ونس فوری پیام دومی را که برای بنی‌صدر فرستاده شده بود، خواند[8] که در آن از تضمین‌های او استقبال شده بود، اقدامات ما برای بهبود شرایط مذاکره بیان شده بود، اینکه ما تلاش کرده بودیم تا شاه در پاناما بماند و با پیشنهاد تحقیقات ازسوی کمیتۀ روابط خارجی سنا مخالفت نکردیم و اینکه آمریکا در انجام وظایف خود در سناریو صداقت داشته و امیدوار است که ایران نیز این‌چنین باشد.
جردن خاطرنشان کرد که این پیام پیگیری است که روز شنبه 29 مارس ارسال شد.
رئیس‌جمهور گفت جریانی از پیام‌ها ازسوی آمریکا برای مقامات ایران، ازطریق سازمان ملل، حقوقدانهای فرانسوی، پاناما و... ارسال شده است. آن‌ها حاوی شرح نگرش ایالات متحده درقبال ایران بودند و اعلام کرده‌اند که ما مانعی بر سر راه طرح دعاوی ایران نیستیم. قطب‌زاده گفت (در همان به‌اصطلاح نامه)[9] که ما می‌دانیم که چرا دانشجویان آمریکایی‌ها را گروگان گرفته‌اند. رئیس‌جمهور این مطلب را اولین بار در متن نامه که در نیویورک تایمز منتشر شد، دیده بود. درظاهر، قطب‌زاده با استفاده از بخش‌هایی از آنچه ما فرستاده بودیم و اضافاتی که خود انجام داده است، پاسخی مکتوب آماده کرد و سپس آن را به خمینی و بنی‌صدر تحویل داده است.
وقتی سوئیس به بنی‌صدر گفت، او شوکه شد. این ساختۀ دست قطب‌زاده است که شاید ازرویِ حسن‌نیت بوده و برای کمک‌کردن به ماجرا ساخته شده است. اینکه ما او را دروغ‌گو بخوانیم و فراتر از اظهارنظرهای کنونی خود حرکت کنیم، می‌تواند سبب تخریب وجهۀ او شود؛ البته اگر وجهه و اعتباری داشته باشد. او شب گذشته، این موضوع را برای روزنامه‌ها تشریح کرده است. امروز ما باید دوباره موضع خود را تکرار نماییم و بیانیه‌ای را بخوانیم. اگر تا فردا خبری از ایران نرسد، رئیس‌جمهور بیانیه‌ای صادر خواهد کرد.
همیلتون جردن پیشنهاد ساعت 7 صبح را مطرح کرد.
رئیس‌جمهور گفت باید به برنامۀ گفت‌وگوی صبحگاهی برسد.
همیلتون جردن گفت باید اعلام کنیم که مسئولیت مشترک گروگان‌ها ازنظر ما پذیرفته نیست و سپس به اقداماتی که فردا انجام خواهیم داد، اشاره کنیم.
پلوید کاتلر گفت احتمالات متعددی نسبت‌به نوع مسئولیت حفظ گروگان‌ها وجود دارد.
گراهام کلایتور گفت صرف اینکه چند دانشجو در سفارت باشند، چندان هم بد نیست. اختیار و قدرت آن‌ها حائز اهمیت است.
رئیس‌جمهور گفت وسن باید با والدهایم صحبت کند.[10]
ترنر گفت باید آماده باشیم که اگر شورای انقلاب وارد سفارت شود، ممکن است پنجاه گروگان را نیابد. سفیر بریتانیا، گراهام[11] که به‌تازگی از تهران بازگشته بود، در لندن با ما صحبتی داشت. او با انتظام، در زندان ارتباط داشت؛ کسی که گفته بود که دانشجویان مبارز کنترل بخشی از زندان را در اختیار دارند و ممکن است در آن قسمت آمریکایی‌ها حضور داشته باشند.
رئیس‌جمهور گفت: «در مدت حضور کمیسیون سازمان ملل در ایران، این تصور وجود داشت که برخی از گروگان‌ها به مکان دیگری منتقل شده‌اند.»
همیلتون جردن گفت: «ما باید انعطاف خود را حفظ کنیم. اگر ایرانی‌ها خلف وعده کنند، ما باید روابط دیپلماتیک با آن‌ها را قطع کنیم.»
برژینسکی گفت: «مهم این است که با اعطای مسئولیت مشترک مخالفت کنیم.»
رئیس‌جمهور موافق بود. اگر دولت کنترل گروگان‌ها را به عهده داشته باشد، ما نمی‌توانیم تعیین کنیم که دقیقاً چه هماهنگی و توافقی انجام شود.
پلوید کاتلر پرسید آیا رئیس‌جمهور با جلسۀ 7 صبح موافق هستند؟
رئیس‌جمهور پاسخ داد جودی پاول و دو یا سه نفر دیگر باید ساعت 5 صبح با او جلسه‌ای داشته باشند.
همیلتون جردن گفت: «اگر اخبار رسیده خوب نباشد، احتمالاً شب دیروقت باید بخوابیم.»
جودی پاول گفت: «درصورتی‌که اخبار بدی برسد، نسبت‌به دیپلمات‌های ایرانی چه کاری باید انجام داد؟»
وارن کریستوفر گفت: «برنامۀ ما این است که با کاردار تماس بگیریم و به او یک تذکر دیپلماتیک بدهیم و در ضمن، به او اعلام کنیم که پانزده دیپلمات در اینجا و پنج نفر دیگر از هر کنسولگری، عنصر نامطلوب شناخته شده‌اند و باید کشور را ترک کنند. وزارت امور خارجه با وزارت دادگستری در این رابطه همکاری خواهد کرد.»
ما همچنین از امروز تا 4 آوریل، نظارتی سطحی بر دیپلمات‌ها را در دستور کار قرار خواهیم داد. 35 دیپلمات درمجموع وجود دارند. در همان تذکر دیپلماتیک، اعلام می‌کنیم که چهار دیپلمات در واشنگتن و یک نفر در هرکدام از کنسولگری‌ها می‌توانند پنج روز دیگر در آمریکا بمانند. آن‌هایی را که امکان ماندن دارند، شناسایی و تعیین می‌کنیم. وزارت دادگستری درخواست کرده است که حوزۀ فعالیت آن‌ها محدود به سفارت، منازلشان و شعاع دومایلی حدفاصل بین این دو مکان باشد. این کار مدنی، ولی قاطعانه است.
دیپلمات‌ها نمی‌توانند مدعی شوند که دانشجو هستند یا وضعیتی دیگر دارند که در نتیجۀ آن بتوانند مجوز ادامۀ حضور در کشور را دریافت کنند. تنها راهی که برای ماندن در آمریکا دارند این است که درخواست پناهندگی کنند.
رئیس‌جمهور گفت ترجیح می‌دهد پانزده تا بیست مأمور دیگر را اعزام کند تا صبح جمعه (4 آوریل) گروگان‌ها را از آنجا خارج کنند. او نمی‌خواست ببیند که نیمی از آن‌ها غیب می‌شوند.
برژینسکی گفت ما می‌توانیم رصد و نظارت دقیق‌تر و محکم‌تری داشته باشیم. این امکان را داریم که فردی را مشخص کنیم تا با هرکدام از دیپلمات‌ها مصاحبه و گفت‌وگو کند و به آن‌ها بگوید که ازسوی اف‌بی‌آی یا وزارت امور خارجه مأموریت دارد. پلیس یا اف‌بی‌آی می‌تواند جلوی سفارت و خانه‌های آن‌ها مستقر شود.
وارن کریستوفر گفت وزارت دادگستری پیشنهاد کرده است که یک اتوبوس دیپلمات‌ها را به فرودگاه ببرد. آن‌ها نگران بروز مشکل بودند.
برژینسکی گفت هرکدام از دیپلمات‌ها باید از وظایف خود باخبر باشند و نظارت بصری نیز وجود داشته باشد.
سایروس ونس گفت می‌تواند تعداد مأمورین را افزایش دهد و نظارت را تشدید کند.
گراهام کلایتور گفت ما باید به آن‌ها اجازه بدهیم که مقدمات خروج از کشور را انجام بدهند؛ چراکه باید به بانک بروند و... این کار نیاز به خطر دارد، ولی آن‌ها با محدودیت‌های دقیقی مواجه هستند.
همیلتون جردن گفت در مقطع کنونی، اینکه نسبت‌به نیازهای شخصی آن‌ها حساس باشیم، سخت است.
برژینسکی گفت: «می‌توان یک نفر را مأمور کرد که هرکجا می‌روند، آن‌ها را همراهی کند.»
وارن کریستوفر گفت: «برای انجام این کار نیروی زیادی لازم است.»
رئیس‌جمهور گفت: «این کار آن‌ها سه روز به طول می‌انجامد.»
سایروس ونس اظهار داشت که وزارت امور خارجه با همکاری وزارت دادگستری این کار را انجام می‌دهد.
رئیس‌جمهور گفت ما باید مهربان باشیم، ولی خواستار خروج آن‌ها از کشور بود. او پرسید آیا لازم است متن یا سندی برای احصای دعاوی علیه ایران، امضا کند؟
پلوید کاتلر گفت که از همان دستور قبلی استفاده می‌کند و بنابراین نیازی به امضای جدید نیست.
رئیس‌جمهور گفت قرار است به کنگره گزارش دهد و پیام را برای بنی‌صدر بخواند.
سایروس ونس یادآور شد که این پیام ازسوی دولت آمریکا خطاب به بنی‌صدر بوده است و این موضوع برای سوئیس نیز شفاف‌سازی شده است.
برژینسکی نیز موافق بود که روشن شود پیام ازسوی شخص رئیس‌جمهور نبوده است و اینکه هیچ پیامی ازسوی او، چه شفاهی و چه غیرشفاهی، برای خمینی ارسال نشده است. مردم معتقد هستند چنین پیامی ارسال شده است.
همیلتون جردن گفت رئیس‌جمهور نباید سوء‌ظن خود نسبت‌به قطب‌زاده را برای کنگره آشکار سازد. پلوید کاتلر نیز موافق این دیدگاه بود.
رئیس‌جمهور خاطرنشان کرد که سناتور رابرت سی‌برد،[12] پس‌از گفت‌وگوی رسانه‌ای شنبۀ گذشته، در میان مردم برجسته شده است.[13]
وارن کریستوفر گفت توضیحی برای این کار ندارد.
پلوید کاتلر گفت باید به سران کنگره گفته شود که وقتی گام بعدی را برداریم، نیازمند مشورت‌های کنگره دربارۀ اعمال قانون اختیارات اقتصادی در شرایط اضطراری بین‌المللی[14] هستیم.
رئیس‌جمهور مردد بود که آیا باید مسئلۀ توقف اختصاص چهارمیلیون دلار برای المپیک را نیز مطرح کند یا خیر.
پلوید کاتلر گفت شانس توقف آن ازطریق قانونی کم است. او با استیونز[15] و سی‌برد صحبت کرده بود. به‌هرحال، این موضوع به سی‌برد بستگی دارد؛ بنابراین شاید بهتر است که نامه‌ای با امضای 88 سناتور و اعضای مجلس نمایندگان، برای کمیتۀ المپیک و دیگران آماده کنیم.
رئیس‌جمهور گفت ما می‌خواهیم از برخی امور جلوگیری کنیم؛ نه رفتن مردم به المپیک. روزالین[16] درخواست داشت که پخش تلویزیونی المپیک متوقف شود. ما همچنین می‌توانیم جلوی شبکۀ ان‌بی‌سی را بگیریم.
پلوید کاتلر گفت استفاده از قانون مدیریت صادرات[17] برای منع ان‌بی‌سی از پخش المپیک مناسب است، البته اگر در دادگاه به چالش کشیده نشود. به هر صورت، ما نمی‌توانیم اخبار یا پخش برنامه‌ها را به‌عنوان موارد خبری مانع شویم. بیشتر فدراسیون‌های ورزشی علیه ما موضع خواهند گرفت. در طول هفته‌های آتی، به‌سختی تلاش خواهیم کرد تا نتیجۀ موردنظر نسبت‌به موضوع المپیک به دست بیاید.
دیوید آرون خاطرنشان کرد که اگر ما ساکت بنشینیم، دیگران علیه مواضع ما اقدام خواهند کرد.
رئیس‌جمهور گفت ان‌بی‌سی در این زمینه بسیار دردسرساز شده است.
وارن کریستوفر گفت رئیس‌جمهور باید به سران کنگره بگوید که در نشست خبری، پس‌از جلسه چه نکاتی را مطرح کنند.
رئیس‌جمهور گفت نکتۀ اصلی بایستی این باشد که هیچ فردی در دولت، پیام یا عذرخواهی برای خمینی نفرستاده است.
همیلتون جردن اضافه کرد که آن‌ها باید بگویند که شرایط بسیار حساس است و رئیس‌جمهور با درایت، فردا و نه امروز اقدام خواهد کرد.
[1]. Carter Library, National Security Affairs, Staff Material, Middle East File, Box 100, Meetings File, 3/31/80 NSC re Iran .
سرّی؛ حساس. جلسه در اتاق جلسات کاخ سفید برگزار شد.
[2]. نک: سند 229.
[3]. نک: سند 230.
[4]. نک: سند 220 و 217.
[5]. نک: سند 226. نامۀ جعلی نیز به‌صورت کامل در ایالات متحده منتشر گردید.
“‘Errors’ in the past: Iran’s Version of Carter Letter,” Chicago Tribune, March 31,1980, p2.
[6]. نک: سند 228.
[7]. آن‌گونه که در تلگرام 10455 ارسالی مورخ 31 مارس از پاریس نقل شده است.
National Archives, RG 59, Central Foreign Policy File, P900077–1842.
[8]. شاید به پیام 29 مارس اشاره دارد؛ نک: سند 227.
[9]. کارتر تصور می‌کرد که قطب‌زاده مسئول نامۀ «دروغین» است.
Carter, Keeping Faith, p502–503.
[10]. کارتر بعداز این جمله نوشت: «اگر انتقال صورت بگیرد، کمیسیون می‌تواند به تهران برگردد.»
[11]. Graham
[12]. Byrd
[13]. 29 مارس. سی‌برد در یک کنفرانس خبری اظهار داشت که کریستوفر به او و دیگر سناتورها از «اقدامات جدید علیه ایران» خبر داده است.
Charles Mohr, “Iran Reports Conciliatory Message From Carter, but U.S. Issues Denial,” New York Times, March) 30, 1980, p1).
[14]. International Emergency Economic Powers Act
[15]. Stevens
[16]. Rosalynn
[17]. Export Administration Act
تصاویر سند
- ونس
- کریستوفر
- براون
- کلایتور
- زبیگنیف برژینسکی
- دیود آرون
- جونز
- ترنر
- کاتلر
- دونووان
- پاول
- جردن
- سیک
- قطب‌زاده
- بنی‌صدر
- خمینی
- جیم شلسینگر
- مارگارت تاچر
- اشمیت
- ژیسکار
- ایتالیا
- بورگت
- مقامات ارشد ایران
- شاه
- قطب‌زاده
- والدهایم
- سفیر بریتانیا
- گراهام
- انتظام
- سازمان ملل
- دیپلمات‌های ایرانی
- اف‌بی‌آی
- سناتور رابرت سی‌برد
- استیونز
- سی‌برد
- کمیته المپیک
- روزالین
- Graham
- Byrd
- Stevens
- Rosalynn
زمان یافت نشد!
اتفاق و وقایعی یافت نشد!
تجهیزات یافت نشد!
قرارداد یافت نشد!