سند شماره

پیام لانگ سفیر سوئیس در ایران برای وزارت امور خارجه آمریکا

موضوع سند

متن سند

پیام سفیر سوئیس در ایران (لانگ) برای وزارت امور خارجه[1]

تهران، 30 مارس 1980

1. پس‌از دریافت پیام برای بنی‌صدر،[2] من آقای «و» را در جریان امور گذاشتم که معتقد بود این پیام برای بنی‌صدر و نیز قطب‌زاده فوری است. به‌خاطر عدم تسلط بنی‌صدر به زبان انگلیسی و اتکای وی به مترجمین (که دچار اشتباه می‌شوند)، من فوری ترجمۀ فرانسوی را نوشتم.

2. به درخواست قطب‌زاده، بنی‌صدر فوری من را پذیرفت.

3. نقطه‌نظرات او (بنی‌صدر).

۱.۳. او اذعان داشت که به کایسر گفته است که انتقال مسئولیت نگهداری گروگان‌ها امکان‌پذیر است[3] ولی منظورش این بود که شرطش ادامۀ فعالیت کمیسیون است. اکنون کمیسیون ایران را ترک کرده است و به‌علاوه شاه به قاهره منتقل شده و براساس اطلاعات او، کسینجر این کار را سازمان‌دهی کرده است (عطف به اعلام آمریکا مبنی‌بر اینکه تلاش کرده است تا جلوی خروج شاه از کشور را بگیرد).

۲.۳. امام پیام ارسال‌شده ازسوی کارتر را منتشر کرد.[4] بنی‌صدر گمان می‌کند که این کار انجام نشده است، ولی انجام گرفته است (براساس گفتۀ آقای «و»، ازطریق احمد خمینی که متن را متعادل‌تر از پیام 155 که بنی‌صدر به‌صورت محرمانه به شورای انقلاب ارائه کرده بود یافت، ولی بهشتی در نشان‌دادن آن به امام عجله کرده بود). به‌علاوه، کاخ سفید ارسال این پیام را انکار کرده است.[5]

بنی‌صدر به من گفت پیامی که به امام منتقل کرده‌ام، لحنی متفاوت داشته است و مسالمت‌آمیزتر بوده است. ازاین‌رو من باید می‌گفتم که ما چنین پیامی را ارسال نکردیم. بنی‌صدر شوکه شد و گفت که قطب‌زاده به من اعلام کرده است که پیام ازسوی شما ارسال شده است. من به او گفتم بی‌شک سوء‌برداشتی اتفاق افتاده است.

به‌منظور اجتناب از سوء‌برداشت دربارۀ اوضاع کنونی (براساس پیام‌هایی که دریافت شده و نیز گزارش‌های واشنگتن)، اجازه بدهید بگویم که کاخ سفید درحال‌حاضر با فشارهای غیرقابل تحملی مواجه است و ضرب‌الاجل 31 مارس باید بیشتر جدی گرفته شود.

3.3. بنی‌صدر دوباره بر موضع خود تأکید کرد. گروگان‌ها موضوعی است که باید حل‌وفصل گردد. بنی‌صدر معتقد است که امپریالیسم آمریکا بدترین چیز است، ولی به‌عنوان یک مبارز، درک می‌کند که موضوع گروگان‌ها، تنها یک دردسر برای ایالات متحده است، گرچه برای ایران مسئله‌ای بسیار جدی است. ما باید خود را از شر آن خلاص کنیم. من هیچ مشوق یا تهدیدی برای انجام این کار نیاز ندارم.

۴.۳. ایالات متحده فقط باید خون‌سرد باشد، صبر نماید و از اعمال تحریک‌آمیز اجتناب کند؛ بنابراین، من دوباره با تأکیدی غیرطبیعی، جدیت شرایط را تکرار کردم که نیازمند موضع‌گیری ایران قبل‌از فرداشب است؛ با توجه به فشارهای شدیدی که ازسوی دیگر وارد می‌شود.

من بر مأموریت «تلاش دوستانه» ما تأکید کردم که نشان می‌دهد ما همۀ همت خود را صرف جلوگیری از تشدید شرایط کرده‌ایم.

بنی‌صدر به من گفت ببیند چه کاری می‌تواند انجام بدهد. شما شاهد هستید که ما درحال آماده‌سازی یک مراسم نیایش عید پاک مسیحی هستیم و درصدد هستیم تا یکی از پزشکان جمعیت شیر و خورشید را برای معاینۀ آن‌ها اعزام کنیم... (من بشخصه از این هراس دارم که او قدرت لازم برای انجام اقدامات بیش از این را نداشته باشد...)

4. درمورد نکتۀ 5، کایسر به شما خواهد گفت که چگونه آن را به قطب‌زاده برسانید.

قطب‌زاده اکنون در نشست خبری حضور دارد و فکر می‌کنم که پیام به بنی‌صدر برای او دوچندان خوشایند خواهد شد. او قصد دارد که از بروز بدترین شرایط جلوگیری کند، ولی هم‌زمان این کار به او اجازه می‌دهد تا از اوضاع دشواری که خود را در آن یافته است، با انتقال پیام به امام خلاصی یابد.

من به بنی‌صدر اطلاع دادم که یک نسخه از پیام، مستقیم به قطب‌زاده تحویل داده شده است و او نیز کنفرانس خبری برگزار کرده است.

5. آلمانی

[1]. Carter Library, Office of the Chief of Staff, Jordan’s Confidential Files, Box 2.

سرّی؛ غیرقابل انتشار.

[2]. نک: سند 227.

[3]. نک: سند 225.

[4]. نک: سند 226.

[5]. روزنامۀ لس‌آنجلس تایمز (Los Angeles Times) 30 مارس گزارش داد که جودی پاول آشکارا «وجود هرگونه نامه را رد کرده است» و اینکه قطب‌زاده متعاقب آن «این رد را رد» کرده است و اظهار داشت که نامه را مشاهده کرده است و انکار کاخ سفید «اعتمادی که هنوز ایرانی‌ها ممکن است به سخن یا کار دولت آمریکا داشته باشند را از بین می‌برد»

Doyle McManus, “Iran Publishes and U.S. Denies Carter Message,” Los Angeles Times, March 30, 1980, pp. A1, A10, A11.

براساس کتاب خاطرات روزانۀ رئیس‌جمهور کارتر در روز 30 مارس از ساعت 8:38 تا 9:40 بعدازظهر با بن برادلی (Ben Bradlee) از واشنگتن پست، جان فینی (John Finney) از نیویورک تایمز، مورای گارت (Murray Gart) از واشنگتن استار نیوز (Washington Star News)، جک نلسون (Jack Nelson) از لس آنجلس تایمز و آلدو بکمن (Aldo Beckman) از شیکاگو تریبیون (Chicago Tribune) جلسه داشت.

Carter Library, President’s Daily Diary.

هیچ یادداشت گفت‌وگویی از این دیدار یافت نگردید. کارتر در خاطرات خود بیان می‌کند که او به آن‌ها دربارۀ تحولات اخیر اطلاعاتی داده است و «از آن‌ها خواسته است تا در گزارش‌های خود مسئولیت‌پذیر باشند. انکار شدید پیام خمینی یا محکومیت ازسوی قطب‌زاده، می‌تواند به‌خوبی اقدام ظاهری شورای انقلاب درقبال انتقال گروگان‌ها را خنثی سازد.»

Carter, Keeping Faith, p502.

منبع: - جلد - - صفحه