سند شماره 243

اخراج گزارشگر آمریکایی

موضوع سند

مشخصات ارسال سند

از: سفارت آمریکا، تهران - 6970

محرمانه

به: وزارت امور خارجه، واشنگتن دی سی - فوری

1358-03-14- 1979-06-04

متن سند

سند شماره 243

محرمانه

4 ژوئیه 1979 - 13 تیر 1358

از: سفارت آمریکا، تهران - 6970

به: وزارت امور خارجه، واشنگتن دی سی - فوری

رونوشت: سازمان ارتباطات بین المللی آمریکا، واشنگتن دی سی - فوری

موضوع: اخراج گزارشگر آمریکایی

1- (محرمانه - تمام متن)

2- افسر ارشد سفارت و کنسول در تاریخ 4 ژوئیه در ملاقات با میناچی، وزیر ارشاد ملی(1) ایران، موضوع اخراج دیوید لمب خبرنگار روزنامه لس آنجلس تایمز را مورد بررسی قرار دادند؛ آنها میناچی را در جریان قرار دادند که کاردار سفارت نیز در گفتگو با وزیر امور خارجه در خصوص این موضوع ابراز ناراحتی نموده است. میناچی پاسخ داد که به دلیل این که دیوید لمب مدارک لازم برای اقامت و فعالیت به عنوان یک خبرنگار خارجی را در اختیار نداشته، از

وی خواسته شده است که ایران را ترک نماید؛ میناچی در ادامه علت اعتراض ما به این اقدام را جویا شد. افسر ارشد سفارت خاطرنشان کرد که هم کاردار و هم دولت ایالات متحده آمریکا حق دولت موقت انقلاب اسلامی در اعمال اختیار و قدرت مسلم خود را محترم می شمارند اما خاطرنشان می کنند که به نظر دولت ایالات متحده آمریکا، اخراج دیوید لمب مغایر با اظهارات دولت موقت مبنی بر حمایت از جریان گردش اطلاعات است و نهایتاً منافع ایران را در مخاطره قرار خواهد داد.

3- در این لحظه، میناچی، علی بهزادی، مدیرکل امور بین الملل وزارت ارشاد ملی، را فراخوانده و از وی خواست که در این خصوص توضیحات دقیقتری ارائه دهد. بنابراین، بهزادنیا شروع به تشریح وقایع منتهی به اخراج دیوید لمب نمود؛ آنچه در اثنای توضیحات وی بیش از هر چیز دیگری رخ می نمود اظهار گله مندی از رویکردها و گزارشات روزنامه لس آنجلس تایمز در خصوص پیروزی انقلاب و رویدادهای پس از انقلاب بود. افسر سفارت در ادامه از بهزادنیا سئوال کرد که علت اخراج دیوید لمب، نقصان در مدارک وی بوده است یا نحوه پوشش اخبار ایران توسط روزنامه لس آنجلس تایمز. بهزادنیا به سرعت پاسخ داد که هر دو دلیل منجر به این موضوع شده است. افسر سفارت مجدداً تصریح کرد که دولت ایالات متحده آمریکا ضمن محترم شمردن حق دولت موقت ایران در خصوص این موضوع، از هرگونه خدشه به جریان گردش اطلاعات اظهار نگرانی می کند و بر این باور است که اقداماتی از این قبیل، نهایتاً عواقب ناگواری برای دولت ایران به دنبال خواهد داشت.

4- در جریان این ملاقات بحثی طولانی در خصوص امکان کنترل نوشته ها و گزارشات روزنامه های بیگانه درباره مسایل ایران، بین طرفین مطرح شد و بهزادنیا مکرراً تأکید می کرد که به اعتقاد وی، این مهم امکان پذیر و عملی است. نهایتاً افسر سفارت ملاقات را با این سئوال از بهزادنیا به پایان رساند که آیا اخراج دیوید لمب به معنای این است که روزنامه لس آنجلس تایمز دیگر اجازه نخواهد داشت در ایران خبرنگار داشته باشد. بهزادنیا در پاسخ به این سئوال، بلافاصله تأکید کرد که چنانچه خبرنگار اعزامی اسناد و مدارک موردنیاز را به همراه داشته باشد و در عین حال به قوانین و مقررات ایران تمکین نماید، حضور خبرنگار روزنامه لس آنجلس تایمز در ایران بلامانع خواهد بود. وی در ادامه از کتی هندریکس، دیگر خبرنگار روزنامه لس آنجلس تایمز به عنوان مصداق انعطاف دولت موقت ایران یاد کرد و تأکید کرد که وی مدارک و اسناد مورد نیاز را به همراه داشته است.

(نظریه تهیه کننده): در اینجا نوعی تزویر و فریب مشاهده می شود چرا که هندریکس نیز همان وظیفه ای را بر عهده دارد که دیوید لمب داشت؛ اما به هر ترتیب هدف ما این است که دولت موقت را متوجه این حقیقت کنیم که تلاش برای کنترل رسانه های خارجی در خصوص نحوه پوشش مسایل ایران عبث و بیهوده خواهد بود. بنابراین، به نظر ما، در صورتی که روزنامه لس آنجلس تایمز قصد داشته باشد که فرد جدیدی را جایگزین دیوید لمب کند، به

ص: 532

راحتی موفق خواهد شد؛ البته با علم به این حقیقت که حتماً شرایط و الزامات مورد نیاز برای اقامت یک خبرنگار بیگانه در ایران را رعایت نماید. پایان نظریه.)

5- یکی از نکات مهم و مورد توجه دیگر در این ملاقات مورد ذیل است:

آنچه از صحبت های بهزادنیا برمی آمد حاکی از این بود که میناچی اطلاعات دقیقی از جزییات پرونده دیوید لمب ندارد و نمی داند که لمب با آزادی عمل تمام، مسئولیت و وظیفه خود را دنبال می کرده است؛ گواه این مدعا این است که در صورت اطلاع میناچی از جزییات موضوع، وی با آمادگی و تسلط لازمه یک وزیر، در این خصوص به ایراد مطالب می پرداخت. این شرایط با وضعیت سابق تفاوت بسیار محرزی دارد چرا که سابقاً مدیر یک سازمان بهترین فردی بود که می توانست در خصوص یک موضوع اظهار نظر و موضع گیری نموده و تصمیم نهایی را اتخاذ نماید. البته ما نمی دانیم این موضوع منحصر به همین وزارتخانه است یا این که پدیده ای است که پس از انقلاب بین سازمان های مختلف شیوع پیدا کرده است.

لینگن

1- نام این وزارتخانه قبلاً وزارت اطلاع رسانی بود که بعدها به وزارت ارشاد ملی تغییر نام داد و اکنون وزارت فرهنگ و اشاد اسلامی خوانده می شود. م.

منبع: کتاب اسناد لانه جاسوسی - جلد 10 - کتاب 10 - صفحه 531