Post
18233
از: سفارت آمریکا - تهران
محرمانه
به: آژانس بین المللی ارتباطات آمریکا در واشنگتن
1358-07-12- 1979-10-04
متن سند
سند شماره (72)
تاریخ: 4 اکتبر 1979 - 12 مهر 1358
خیلی محرمانه
از: سفارت آمریکا - تهران
به:آژانس بین المللی ارتباطات آمریکا در واشنگتن
موضوع: ملاقات مأمور روابط عمومی با دکتر بهزاد نیا رئیس قسمت مطبوعات وزارت ارشاد ملی
1- دکتر بهزادنیا در ابتدای ملاقات ما در دفتر خود در نتیجه چندین فقره قطع مکالمات، کوفته و خسته و حواس پرت به نظر می رسید. مع ذالک بمحض اینکه بحث ما به طور کامل به غلطک افتاد او صمیمیت فزاینده ای از خود نشان داد و به سالهایی که در ایالات متحده بوده و به شغل پزشکی مشغول بود و مناسبات نرمی که او با بیماران و همکاران و همسایگان داشته اشاره کرد.
2- من با تذکر این نکته که برای اعتراض یا مداخله در امور ایران نیامده ام گفتگو را آغاز کردم.
عکس العمل او کاملاً نشان می داد که او اشاره مرا به بحث کاردار ما با صباغیان وزیر کشور و اتهاماتِ بی مورد بعدی علیه کاردار که در مطبوعات ایران منعکس شد، کاملاً درک کرده است.
ص: 319
3- من درباره اخراج روزنامه نگاران آمریکایی اظهار نگرانی کردم و گفتم که در حال حاضر هیچ خبرنگار مقیم آمریکایی در ایران ACCREDITE (اکردیته) نشده است. من درباره سیاست اداره او توضیحاتی خواستم و خاطرنشان ساختم که اخیرا در مطبوعات اشاره هایی به «خبرگزاریهای خارجی ممنوعه» نشده است. او اصرار داشت که هیچ سازمان خبرگزاری به عنوان سازمان ممنوع نشده است، بلکه تنها افرادی که در دادن گزارشهای دروغ مقصر شناخته شده اند ممنوع الورود اعلام شده اند. من آن گاه از او پرسیدم که آیا او تصور می کند اخراج خبرنگاران به بهبود گزارشها درباره ایران کمک خواهد کرد یا خیر؟ او گفت خیر ولی افزود که او راه دیگری در پیش ندارد. آن گاه من به او درباره جلسات گزارش وزارت امور خارجه و کاخ سفید برای خبرنگاران تذکر دادم و همچنین خدماتی را که مراکز مطبوعاتی آژانس بین المللی ارتباطات آمریکا برای خبرنگاران خارجی انجام می دهد تشریح کردم. دکتر بهزادنیا موافقت کرد که چنین گزارشگری و خدمات در بهبود دادن چهره ایران در خارج بیشتر از اخراج روزنامه نگاران مؤثر خواهد بود. آن گاه با نهایت تأسف افزود «مردمی که ما با آنها کار می کنیم این مطلب را درک نمی کنند.»
4- دکتر بهزادنیا آن گاه نطق طولانی و لجام گسیخته ای علیه گزارشگریهای دروغ و خصمانه آغاز کرد و نمونه های متناسبی ذکر کرده و این اعتماد را ابراز داشت که چون آمریکاییها و آلمانیها متحمل خسارات بازرگانی شده و از آنجایی که آنها مناسبات نزدیکی با شاه داشته اند مطبوعات آلمانی و آمریکایی نسبت به انقلاب نظر مساعدی ندارند.
5 - من از فرصت استفاده کرده این نظر را بیان داشتم که مطبوعات ایران چهره دروغینی از ایالات متحده و از سیاستهای آن ترسیم کرده اند و اینکه او و من مشکل مشابهی را در دست داریم. به عنوان نمونه تحریفهایی را که از گفتگوی کاردار ما با صباغیان وزیر کشور به عمل آمده ذکر کردم. او موافقت کرد و وجه تمایز بین نظریات افراد و حکومتها را مورد تأکید قرارداد و گفت که او تا چه اندازه از آمریکاییها خوشش می آید، مع ذالک او از اینکه ایالات متحده به خانواده شاه و همکاران آنها پناهندگی داده است سخت برآشفت. من خاطرنشان ساختم که خود او از همان مهمان نوازی آمریکایی بهره مند شده و به او یادآوری کردم که او در بحثهای قبلی تشریح کرده بود که چگونه در جریان اقامتش در ایالات متحده برای جلب توجه عموم درباره ریزه کاریهای شاه علنا کار کرده است.
6- بحث یک ساعته ما با یک لحن صمیمانه پایان یافت؛ به طوری که دکتر بهزادنیا از من دعوت کرد تا بار دیگر هر چه زودتر نزد او بیاییم و درباره مسئله گزارشگریهای بد که مورد علاقه هر دو ماست صحبت کنیم.
7- اظهار نظر: من از بحث با دکتر بهزادنیا چنین تأثیری گرفتم که او نسبت به آمریکاییها نظر مساعد دارد و درباره ایالات متحده اطلاعات فراوانی در اختیار دارد و از اینکه اکنون ناگزیر است برای تحکیم انقلابی که او در جریان چند سال آخر رژیم شاه با شور و هیجان آن را پیش می برد، در این زمینه و محیط کار کند سرخورده است. من همچنین این تأثیر را به دست آوردم که او از علاقه خبرنگاران آمریکایی به دادن گزارش درباره وقایع هیجان انگیز و فقدان همسنگری آنها نسبت به اسلام و انقلاب ایران سخت در زحمت و سر خورده است.گریوز