سند شماره

گزارش وضعیت گروگان‌ها

موضوع سند

متن سند

گزارشی که در سازمان سیا تهیه شده است[1]

واشنگتن، بدون تاریخ

موضوع:

وضعیت گروگان‌ها

[یک پاراگراف (دو سطر) از طبقه‌بندی خارج نشده است.]

1. نتایج زیر دربارۀ شرایط گروگان‌های گرفتار در سفارت آمریکا در تهران، براساس گفت‌وگوی روان‌پزشکی با گروگان‌های آزادشده و نیز دانش کلی نسبت‌به اینکه افراد در شرایط مشابه چه واکنشی نشان می‌دهند، به دست آمده‌ است.

2. اگرچه گروگان‌ها دست‌بسته هستند، گاهی چشمانشان نیز بسته می‌شود و تقریباً در فضایی مجزا نگهداری می‌شوند، ولی به‌صورت کلی احتمالاً احساس می‌کنند که به نسبت رفتار خوبی با آن‌ها شده است. به‌طور منظم غذا برای آن‌ها تهیه می‌شود، از بهداشت و گرما برخوردار هستند و از همه مهم‌تر، هنوز کشته نشده‌اند. ازآنجاکه این نوع برخورد با انتظارات و یا ترس‌های احتمالی آن‌ها مقایسه می‌شود، بنابراین تصور آن‌ها این است که شیوۀ برخورد مناسب است.

3. شرایط حقیقی ذهنی یا جسمی هرکدام از گروگان‌ها، بسته به وضعیت پیشین ذهنی و جسمی، شخصیت و خصایص فردی او متفاوت می‌شود. تجربۀ اسارت بسیار وحشتناک است و هر فرد براساس قدرت روحی خود، به این شرایط واکنش نشان می‌دهد. این گروگان‌ها پس‌از تحمل بیش از یک ماه اسارت، احتمالاً توانسته‌اند که مکانیزم‌های انطباقی را بیابند؛ بنابراین با گذشت زمان، تغییر کمی در رفتار آن‌ها مشاهده می‌شود.

4. در طول هر گروگان‌گیری، می‌توان انتظار ایجاد مکانیزم‌های سازگاری با شرایط را ازسوی هر دو طرف داشت که نتیجۀ آن در ابتدا ممکن است یک اتحاد متناقض بین آن‌ها باشد. وقتی مردم با یکدیگر هستند، به‌ویژه در زمان‌های فشار، روابط بین آن‌ها شکل می‌گیرد؛ به‌شکلی مشابه، رابطه‌ای بین گروگان‌ها و گروگان‌گیرها ایجاد شده که سبب می‌شود آن‌ها به‌سمت اتحاد در قالب یک گروه سوق داده شوند.

منافع هر دو طرف در این است که گروگان‌ها به خواسته‌های گروگان‌گیرها تن دربدهند؛ پس گروگان‌گیرها و گروگان‌ها متحدین طبیعی هستند. همچنین، یک گروگان، به‌عنوان راهی برای رفع درماندگی خود، غالباً به‌شکلی ناخودآگاه با گروگان‌گیر احساس همدردی و همراهی می‌کند.

5. در این رخداد خاص، شواهد حاکی از این است که اشغال‌کنندگان سفارت تلاش دارند تا به‌شکلی نظام‌مند گروگان‌ها را تحت تأثیر قرار بدهند.

پس‌از تحمل دوره‌ای از محرومیت احساسی، گروگان‌های آزادشده کمی قبل‌از آزادی، هدف هجمۀ تبلیغاتی شدید قرار گرفته بودند. تمامی این عوامل به این منتج می‌شود که تسخیرکنندگان سفارت می‌توانند تأثیر قابل‌توجهی بر تفکر گروگان‌ها بگذارند (اگرچه برای توصیف این شرایط از واژۀ «شست‌وشوی مغزی» استفاده می‌شود، ولی این اصطلاح چندان در این مورد صدق نمی‌کند. در مقطع کنونی، داده‌های عینی وجود ندارد که نتیجه بگیریم که گروگان‌ها مجبور به تحمل رفتارهایی شده‌اند که برخی از زندانیان اسبق جنگ آن‌ها را تجربه کرده بودند. درهرصورت، بسیاری از این آثار که در اینجا توصیف شد، بدون وجود یک رفتار نظام‌مند اتفاق می‌افتند.

6. آثار اسارت به‌عنوان یک گروگان، در هر فرد متفاوت است و در طول زمان نیز تغییر می‌کند. یک نفر از یک گروه ممکن است شاهد همه‌چیز، از انکار کامل گروگان‌گیر تا همدردی کامل با وی، باشد. به‌صورت کلی باید انتظار شنیدن جملات مثبت دربارۀ گروگان‌گیر، به‌ویژه نسبت‌به رفتارش را داشت. در بسیاری از موارد، گروگان یا گروگان آزادشده این‌گونه می‌گوید که رفتار خوبی با او شده است. پس‌از آزادی، باید با هرکدام از پنجاه گروگان، به‌صورت فردی و با توجه به شرایط روحی‌اش برخورد شود. باید برای یک گروگان آزادشده، زمانی معقول (احتمالاً چندین روز) را پیش‌از هرگونه افشای رسانه‌ای، در نظر گرفت.

7. نسبت‌به واکنش‌های رسمی به اظهاراتی که ممکن است برخی گروگان‌ها مطرح کنند، دو نکته باید رعایت شود: اولی ناظر به اظهاراتی است که در طول دوران اسارت بیان شده است؛ ازجمله آن‌هایی که ممکن است در زمان «محاکمه» مطرح شوند. باید به‌گونه‌ای تردید در آن‌ها القا شود؛ بدین‌معنا که اظهاراتی که تحت‌تأثیر اجبار گفته شده است، بایستی صحت‌سنجی شوند.

نکتۀ دوم ناظر به گروگان‌های آزادشده است. واکنش‌ها به اظهارات گروگان‌های آزادشده باید ناقل این پیام باشد که بدیهی است که هر فرد اسیر، به‌شدت از گروگان‌گیر تأثیر می‌پذیرد؛ بنابراین هر گفتاری باید با درنظرگرفتن این مسئله تفسیر شود.

8. باید تأکید شود که علی‌رغم نقطه‌نظراتی که ممکن است گروگان‌های آزادشده مطرح کنند، نباید زود قضاوت کرد و وفاداری آن‌ها را زیر سؤال برد. با وجود تأثیر زیادی که آن‌ها متحمل شده‌اند‌ و نیز گرایش طبیعی‌شان به همدردی با گروگان‌گیرها، کمتر شاهد این هستیم که یک گروگان تبدیل به فردی متواری از کشور یا خائن بشود.

به‌طور کلی، باید از اظهارنظرهای افراطی نسبت‌به اینکه چه رفتاری با گروگان‌ها شده است، اجتناب کرد. اگرچه انتظار می‌رود که ما شاهد آثار روانی پس‌از اسارت باشیم، ولی این اثرات در طول مدت، مختلف هستند و برخی از گروگان‌های آزادشده ممکن است خوب از پس آن برآیند؛ ازاین‌رو، باید از اظهارنظرهای کلی نسبت‌به پیش‌بینی آسیب روانی اجتناب کرد.

[1]. Carter Library, National Security Affairs, Staff Material, Middle East File, Box 31, Subject File, Iran 12/8/79–12/18/79.

سرّی. ارسال‌شده در قالب یادداشت اطلاع‌رسانی ترنر برای ونس، براون، جونز و برژینسکی که در آن ترنر نوشت: «من این اقدام را به‌عنوان یکی از مبانی طرح بازگرداندن گروگان‌ها، تأیید می‌کنم.»

منبع: - جلد - - صفحه