InternationalDocument
43998
پیام سفیر سوئیس در ایران (لانگ) برای وزارت امور خارجه آمریکا
موضوع سند
متن سند
پیام سفیر سوئیس در ایران (لانگ) برای وزارت امور خارجه[1]
تهران، 4 مارس 1980
بورگه هنگام جداشدن از من با پتیتی که درصدد رفتن بود، تماس گرفت. بورگه از او خواهش کرد که بماند. براساس گفتۀ پتیتی، اعضای کمیسیون از نمایش دانشجویان شگفت‌زده شدند و چندین نفر از آن‌ها قصد ترک ایران را دارند. آن‌ها همچنین نگران مشکل امنیت خود هستند؛ چراکه اوضاع را مشاهده می‌کنند و معتقد هستند که اقدامات دانشجویان به‌منزلۀ هجمه به شأن و جایگاه سازمان ملل است.
بورگه قصد دارد با بنی‌صدر، نیویورک و احتمالاً وزارت امور خارجه ارتباط بگیرد تا نیویورک به اعضای کمیسیون دستور بدهد که در ایران بمانند.[2]
اظهارنظر شخصی لانگ از تجربه‌ای که در ایران داشته است، بن‌بست‌ها و آزمون قدرت، همگی یک مشخصۀ نمایشی هستند؛ ولی مانند ترافیک تهران، این‌طور به نظر می‌رسد شخصی که برای رهایی از ترافیک تلاش می‌کند، موجب تصادف خواهد شد، ولی در اغلب موارد این‌گونه نیست و فرد به سایر خودروها راه می‌دهد. گاهی این دیگران هستند که راه می‌دهند.
[1]. Department of State, Records of David D. Newsom, Under Secretary of State for Political Affairs, Subject Files, 1978–1981, Lot 81D154, Swiss Channel .
سرّی؛ حساس.
[2]. سیک در یادداشت 5 مارس برای برژینسکی، گزارش داد که قطب‌زاده همان روز به سفارت رفته است و دانشجویان «او را بیرون انداخته‌اند». قطب‌زاده نگران امنیت جانی خویش است و دانشجویان را «کمونیست‌های احمق» خوانده است.
Carter Library, National Security Affairs, Staff Material, Middle East File, Box 32, Subject File, Iran 3/27/80–3/31/80.
سیک ادامه داد که بورگه و دیگران پیام‌های تهدید به مرگ دریافت کرده‌اند.
Sick, All Fall Down, p314–315.
پرکت تلفنی از ویلالون درخواست کرد که به اعضای کمیسیون به‌ویژه پتیتی و جایواردنه بگوید تا روز جمعه 7 مارس صبر کنند. ویلالون خاطرنشان کرد که قطب‌زاده و نیز بنی‌صدر، تقاضای مشابهی را مطرح کرده‌اند. پرکت نیز به ویلالون گفته بود که ملاقات با گروگانها ضروری است.
Memorandum of conversation, March 3; Carter Library, Office of the Chief of Staff, Jordan’s Confidential Files, Iran 3/80.
تصاویر سند
