طراحی حمله برای آزادی گروگان ها

گزارشی که توسط ستاد مشترک تهیه شده است[1]

واشنگتن، 17 نوامبر 1979

بهترین برآورد از شرایط ساختمان سفارت

امنیت فضای سفارت

اگرچه دلیل قطعی نداریم، ولی گویا گروگان‌ها دست‌کم در پنج و نهایت هشت نقطه از ساختمان سفارت نگهداری می‌شوند. مأموران امنیتی، شامل بیست تا سی «دانشجو» و پاسداران سپاهی، در ورودی اصلی قرار داشته‌اند و با گشت‌های موتوری و پیاده پشتیبانی می‌شوند.

 گزارش‌های خبری روز 16 نوامبر حاکی از این است که بالغ بر صد «سرباز»، به نیروهای محافظ اطراف ساختمان اضافه شده‌اند. همچنین بیست تا سی «دانشجو» و پاسدار دیگر نیز در ورودی اصلی حضور دارند و 125 تا 175 «دانشجو» هم مأمور حفاظت و نگهبانی از گروگان‌ها هستند که چندان محکم بسته نشده‌اند.

 «دانشجویانی» که در قسمت نگهداری گروگان‌ها حضور دارند، ظاهراً کلت در اختیار دارند و آن‌هایی که در فضای بیرونی هستند نیز با تفنگ خودکار و مسلسل دستی مسلح شده‌اند. همچنین، وجود وسایل انفجاری در محوطۀ بیرونی ساختمان نیز گزارش شده است. احتمال دارد که سفارت ازطریق ساختمان‌های مجاور کنترل شود؛ گرچه هیچ پست نگهبانی یا استقرار تفنگ در بالای پشت‌بام مشاهده نشده است.

قوای کمکی

بعداز آغاز اقدام، 10 تا 15 دقیقه طول می‌کشد تا حدود 100 شبه‌نظامی محلی پاسدار بتوانند خود را به محوطۀ سفارت برسانند و 20 تا 30 دقیقه بعد نیز «تیم ضربت» موتورسوار، متشکل از 150 تا 200 پاسدار از راه می‌رسند. یک گروه 120 تا 160نفره از تکاوران موتورسوار و نیز بالغ بر 1500 نیروی ضربت پاسدار برای پشتیبانی، ظرف 30 تا 45 دقیقه، خود را به محل می‌رسانند و کمی بعد نیز 1500 تا 2000 پاسداران نیروی ضربت دیگر، در سفارت حاضر خواهند شد. همچنین، وقتی اتفاقات غیرعادی رخ بدهد، انبوه عظیمی از جمعیت مردم عادی که به‌آسانی تهییج می‌شوند، تمایل دارند تا در حمایت از دانشجویان وارد ساختمان سفارت شوند (مثل قطعی برق اخیر که نتیجه‌اش حضور جمعیتی انبوه از مردم خشمگین در سفارت شد). انبوه جمعیت، فارغ از نظم، انسجام یا توانایی‌شان، تهدیدی بزرگ به حساب می‌آید.

حمله به ساختمان برای نجات

بهترین برآورد این است که این کار نیازمند به‌کارگیری تمامی 75 نیروی گروه عملیاتی نیروهای ویژۀ شماره یک ـ دلتا[2] است که باید در تاریکی از دیوارها بالا بروند و به‌شکلی کاملاً غافل‌گیرکننده عمل کنند تا شانس خوبی برای آزادساختن دست‌کم تعداد قابل‌توجهی از گروگان‌ها وجود داشته باشد.

افراد مهاجم باید این کار را در زمان 30 تا 40 دقیقه تمام کنند که شامل خود عملیات حمله و انتقال از ساختمان سفارت می‌شود. زمان حمله ساعات پس‌از نیمه‌شب است؛ زمانی که افراد کمی در خیابان‌ها هستند. اگر فرایند غافل‌گیری صورت گرفته و اقدامات نیروی دلتا در داخل ساختمان نیز به‌سرعت انجام شود، احتمال خروج موفقیت‌آمیز افراد از سفارت بالا می‌رود؛ بااین‌حال، خطر زیادی وجود دارد که تلفیق نیروهای کمکی و انبوه مردم عادی مانع اقدام شود. اقدامات پوششی و فریب، در نقطۀ دیگری از شهر و نیز ازکارانداختن ایستگاه‌های رادیو و تلویزیون نیز برنامه‌ریزی شده‌اند.

ورود و خروج

هر شانسی برای موفقیت، اساساً بستگی به تحقق اصل غافل‌گیری دارد و بنابراین ورود با کمترین میزان دیده‌شدن طرح‌ریزی شده است. این کار نیازمند گماشتن افرادی در شهر است تا اطلاعات موثق جمع‌آوری کنند، پناهگاه‌های امن را ازقبل ایجاد نمایند و هماهنگی‌های لازم برای راهنماها، حمل‌ونقل، ارتباطات و پشتیبانی کلی را انجام بدهند.

 پیشرفت‌هایی در این زمینه به دست آمده است و افراد دخیل ایمان دارند که کارهای بزرگی می‌توان انجام داد، ولی برای رسیدن به سطح مطلوب، به زمان نیاز داریم.

 برای ورود، دو هواپیمای سی ـ130 (هواپیماهای سی ـ130 که به تجهیزات خاص مجهز شده‌اند و خدمۀ آن برای انجام عملیات شبانه در ارتفاع پایین، آموزش‌دیده‌اند)، از کشوری در آن منطقه پرواز می‌کنند (درحال‌حاضر، برنامۀ ما پرواز از شهر اسوان مصر[3] است)، نیروهای دلتا را در حومۀ تهران، ازطریق هوا یا فرود روی زمین پیاده می‌کنیم تا با نیروهای موجود در داخل کشور یکی شوند، افراد به پناهگاه‌های امن منتقل می‌شوند و 24 ساعت مشغول انجام عملیات شناسایی و آماده‌سازی برای حملۀ شب بعد خواهند بود.

 اگر کار نجات گروگان‌ها با موفقیت پیش برود، نیروها به‌سمت وسایل نقلیه حرکت می‌کنند (مانند ماشین‌های حمل زباله که گویا مشاهدۀ آن‌ها در طول شب امری مرسوم و عادی است). افراد به‌سمت شمال و غرب کشور (ازطریق بخشی از شهر که بهترین جاده‌ها و کمترین جمعیت را داشته باشد)، منتقل می‌شوند تا به باند موقت فرود هواپیمای سی ـ130 (مانند جادۀ مسدودشده یا یک زمین مسطح) برسند و از کشور خارج شوند. هواپیما فرود تهاجمی دارد، به‌سرعت افراد را سوار می‌کند و به‌سمت یک کشور سوم به پرواز درمی‌آید.

نیروها و اقدامات برای آماده‌سازی هواپیما

برای این عملیات، به هواپیماهای سی ـ130 که قابلیت سوخت‌گیری هوایی را داشته باشند، نیاز داریم و چون تعداد این نوع هواپیما محدود است، بنابراین باید از فلوریدا[4] و اوکیناوا پرواز کنند. هواپیمایی که از فلوریدا پرواز می‌کند، از مسیر اروپا به مصر می‌رود و هواپیمای برخاسته از اوکیناوا نیز از مسیر دیگو گارسیا عبور می‌نماید. نیروهای دلتا با یک فروند هواپیمای سی ـ141[5] به اروپا منتقل می‌شوند و سپس از آنجا با هواپیماهای سی ـ130 به‌سمت اسوان پرواز می‌کنند.

اقداماتی که باید برای اجرای عملیات انجام شود

- نیروهای دلتا بایستی در مکانی دور از عموم جمع شوند، برنامه‌ریزی کنند، روش عملیات را باهم تکرار نمایند و آخرین آماده‌سازی را انجام بدهند. 36 نیروی دلتا، در مکانی مجزا قرار دارند و مشغول تمرین، آماده‌سازی و تکرار نقشۀ عملیات هستند. یک ماکت از ساختمان سفارت آماده شده است تا به روند آشنایی افراد و برنامه‌ریزی کمک کند. تعداد نیروهای دلتا که در قرنطینه هستند، به‌تدریج و بااحتیاط کامل، افزایش می‌یابد تا احتمال لورفتن عملیات به حداقل برسد.

- طراحی نقشۀ تفصیلی عملیات توسط نیروهای دلتا [کمتر از یک سطر از طبقه‌بندی خارج نشده است]، تا زمان حرکت به‌سمت محل موردنظر ادامه پیدا می‌کند. برنامه‌ریزی با همگرایی بین‌سازمانی، محدود و ضروری، در واشنگتن ادامه پیدا خواهد کرد. کادر هواپیمای سی ـ130 باید برای آغاز برنامه‌ریزی خاص و تمرین عملیات آماده باشند. برخی همکاری‌ها و برنامه‌ریزی چهره‌به‌چهره، بین کادر پرواز فلوریدا و نیروهای دلتا را می‌توان قبل‌از پرواز به‌سمت اروپا انجام داد؛ تمامی نیروها تا قبل‌از رسیدن به اسوان در یک جا جمع‌ نمی‌شوند.

- ازنظر انتقال افراد و هواپیما، ورود به سفارت حدود چهار تا پنج روز از زمان تصمیم‌گیری برای آغاز عملیات، زمان می‌برد و حمله نیز یک روز بعد انجام می‌شود؛ بااین‌وجود، همچنان کارهای ناتمامی، به‌ویژه نسبت‌به هماهنگی‌های داخل کشور، در این قضیه وجود دارد.

دشوار است که بگوییم چه زمانی این هماهنگی‌ها به حداقل سطحی که راضی‌کننده باشد، می‌رسند. برای اینکه زمان حرکت را به‌شکلی چشمگیر کاهش دهیم، لازم است تا واحدهای سی‌ ـ130 در آماده‌باش باشند و عناصر عملیاتی با نیروهای دلتا در مناطق نزدیک به محل انجام آن مرتبط شوند؛ با وجود خطرات امنیتی روشنی که همراه آن است. ادامۀ اقدامات کنونی تا روز آغاز عملیات، به دریافت اطلاعات متقن و حل مشکلات پشتیبانی در ایران بستگی دارد.

تصمیماتی که باید گرفته شود

مجوزهایی که تاکنون صادر شده است:

-      جداسازی، آموزش، تکرار نقشۀ عملیات و آماده‌سازی نیروهای دلتا.

-      [یک سطر از طبقه‌بندی خارج نشده است.]

-      مجوزهایی که باید گرفته شود:

-      برقراری تماس [کمتر از یک سطر از طبقه‌بندی خارج نشده است] برای پشتیبانی لازم از نیروها، هنگام انجام عملیات نفوذ، کمک در حمله و خارج‌شدن نیروها یا درصورت نیاز، انتقال به پناهگاه‌های امن.

دریافت مجوز ضروری است، ولی هیچ اقدام عملی توصیه نمی‌شود تا وقتی که عناصر داخل کشور در محل موردنظر مستقر شوند و روند آماده‌سازی و تدارکات انجام گردد:

-           کادر هواپیمای سی ـ130 در حالت آماده‌باش است و باید اقدامات اولیه را آغاز کنند (بهتر است برخی از این موارد به‌صورت مخفیانه انجام شود؛ به‌گونه‌ای که کادر پرواز از ماهیت مأموریتشان آگاه نشوند).

-           انتقال هواپیماهای سی ـ130 از اوکیناوا به دیگو گارسیا.

-           فراهم‌آمدن امکان استفاده از هواپیمای سوخت‌رسان، براساس نیاز در طول عملیات.

-           انتقال هواپیماهای سی ـ130 مستقر در آمریکا به اروپا.

-           انتقال نیروهای دلتا از منطقۀ تمرینی مخصوص به اروپا، با هدف پیوستن به ناوگان هواپیماهای سی ـ130.

-           حرکت مستقیم تمامی افراد به‌سمت اسوان.

-           پرواز هواپیماها و ورود نیروهای دلتا.

-           اجرای حمله و خارج‌کردن افراد سفارت توسط نیروی دلتا در طول شب (محل تلاقی هواپیمای سی ـ130 با نیروهای دلتا و گروگان‌ها، باند فرودی است که برای سوارشدن افراد در هواپیما مشخص شده است).

اقداماتی برای افزایش احتمال موفقیت

ادامه دهید به:

-      گردآوری اطلاعات دربارۀ فعالیت‌های داخل و خارج از فضای سفارت. این اخبار و اطلاعات در اختیار واحد برنامه‌ریزی واشنگتن، نیروی دلتا و طراحان عملیات هواپیمای سی ـ130 قرار می‌گیرند.

-      فراهم‌ساختن زمینه در داخل کشور برای دریافت، هدایت، انتقال و دراختیارگذاشتن مکان امن برای نیروها و به‌صورت کلی، کمک به دلتا هنگام ورود.

-      [دو سطر از طبقه‌بندی خارج نشده است.]

گزینه‌های جایگزین

استفاده از بالگردها برای خارج‌کردن افراد از داخل محوطۀ سفارت و انتقال آن‌ها به محل فرود هواپیمای سی ـ130 را از همان ابتدا در نظر داشته باشید. اگر مشکلات بسیار دشوار لجیستیکی و امنیتی را بتوان حل کرد، استفاده از بالگردها، گزینۀ تاکتیکی مورد ترجیح برای خارج‌کردن افراد خواهد بود. تلاش‌ها برای رفع این مشکلات همچنان ادامه دارد.

خطر

اقداماتی برای بالابردن شانس موفقیت انجام شده است، ولی درهرصورت، این عملیات ریسک بالایی دارد. تمامی برنامه‌ریزی‌ها و اقدامات امنیتی ممکن است با پیشروی زودهنگام، به‌منظور صرفه‌جویی در وقت، به هم بخورد. به ‌مصلحت نیست که دامنۀ اقدامات و فعالیت‌ها را قبل‌از اینکه مشکلات پشتیبانی در داخل ایران مرتفع شود، گسترش بدهیم.