سند شماره 331

تحلیل مطبوعات ایران

موضوع سند

تحلیل مطبوعات ایران

مشخصات ارسال سند

از: دفتر سازمان ارتباطات بین المللی آمریکا، تهران

متفرقه

به: سازمان ارتباطات بین المللی، واشنگتن دی. سی

1358-06-29- 1979-09-20

متن سند

شماره 331

استفاده محدود اداری

20 سپتامبر 1979- 29 شهریور 1358

از: دفتر سازمان ارتباطات بین المللی آمریکا، تهران

به: سازمان ارتباطات بین المللی، واشنگتن دی. سی

موضوع: علاقه شدید مطبوعات ایران به داستان پردازی

به پیوست گزیده هایی از روزنامه کیهان بین الملل مورخ 20 سپتامبر ارسال می گردد. در این نمونه می توان به وضوح مشاهده کرد که مطبوعات ایران به چه ترتیب یک داستان را در اذهان مردم پردازش کرده و بعضاً از حد و مرز همیشگی داستان، پا فراتر نهاده و نتایجی عجیب و قریب کسب می نمایند. خوشبختانه نمونه پیوستی، در مجموع، مثال مفیدی است چرا که تصادفاً من از بنیان و اساس واقعی این داستان اطلاع دارم. (به عنوان نمونه ها و مثال های مخرب تر می توان به مقالاتی اشاره کرد که سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده آمریکا را متهم به تأمین مالی و سازماندهی آشوب های کردستان می کنند؛ البته من از اساس واقعی این نوع داستان ها بی اطلاع هستم اما حدس می زنم که به همان ترتیبی که در ماجرای خدمات کنسولی، دروغ پردازی صورت گرفت، در ماجرای کردستان نیز دروغ پردازی در دستور کار قرار گرفته است.) خاستگاه و منشأ داستان پردازی «کیهان بین الملل» در خصوص فرآیند ارائه روادید:

آقای مسعود بهادران، یکی از گزارشگران کیهان، با ابتکار فردی خویش در دفتر من حاضر شد و از من درخواست کرد که به برادرزاده اش در دریافت روادید [آمریکا] کمک کنم. او صحبت های خود را با تشریح تمایلات و گرایشات روزنامه متبوع خویش در زمینه عملیات کنسولی تازه بازگشایی شده سفارت ایالات متحده آمریکا آغاز کرد و تصریح کرد که این موضوع، مورد توجه بسیاری از خوانندگان کیهان به ویژه سطح متوسط جامعه ایران است. ما به طور مختصر به بحث و بررسی مشکلات مربوط به فرایند پاسخگویی حداقلی به خیل عظیم جمعیت خواهان دریافت روادید از زمان آغاز به کار دفتر کنسولی سفارت پرداختیم. علاوه بر این، ما درباره شرایط مندرج در نشریات مربوط به آژانس ارتباطات بین المللی ایالات متحده آمریکا در خصوص روند دریافت روادید و معیارهای موردنیاز برای احراز شرایط دریافت ویزا، گفتگو کردیم. آقای بهادران به منظور جلب حمایت من، به شدت از ارتباطات عمومی دفتر کنسولی تعریف و تمجید کرد و حتی تضمین داد که شخصاً آمادگی دارد که در زمینه فعالیت ها و خدمات کنسولی ما، به عموم مردم اطلاع رسانی نماید. البته من نیز تأکید کردم که مطبوعات ایران کمک شایانی به ما کرده اند و ضمناً به وی هشدار دادم که در این موضوع با دقت عمل بیشتری فعالیت کنند چرا که این مسئله ماهیتی فنی دارد و از پیچیدگی بالایی برخوردار است و ضمناً ایالات متحده آمریکا نیز قوانین و مقررات سختی در این زمینه پیش بینی کرده است. سپس آقای بهادران به تشریح دلیل اصلی حضور در دفتر من پرداخت و

ص: 676

با ابراز احساسات فراوان تأکید می کرد که مسئله برادرزاده او، یک موضوع ویژه و خاص است. با توجه به اهمیت برقراری روابط مطلوب با فعالان جرگه مطبوعات، من موافقت کردم که موضوع را با کارمندان اداره کنسولی مطرح نمایم. شایان ذکر است که این ماجرا، گواه و مدرک خوبی برای تأیید اقدام نمایندگی در طراحی یک رویه و سازوکار سازماندهی شده جهت ارائه روادید به متقاضیان می باشد. در تمامی مدت گفتگوی من با آقای بهادران، هیچ مطلبی در مورد انجام مصاحبه، چه به صورت انفرادی و چه به دیگر روش ها، مطرح نگردید. از طرفی، من در تمام مدت بحث، چندین بار تأکید کردم که در مباحث کنسولی هیچ تخصصی ندارم و پیشنهاد دادم که بنابراین بهتر است به موضوع نشر و روزنامه بپردازیم. موضوع ارائه روزانه «200 فقره ویزا»، با اولویت دانشجویان، تماماً ساخته و پرداخته ذهن آقای بهادران است.

نتیجه گیری:

منافع ایالات متحده آمریکا ایجاب می کند که ما در خصوص مشکلات و نگرانی های عمده نمایندگی با مطبوعات ایران گفتگو نماییم؛ چرا که در غیر این صورت عرصه برای داستان پردازی مخرب و زیان بار مهیا خواهد شد. اما باید این آمادگی را داشته باشیم که در مواردی که نتایج داستان در مجموع مفید باشد، با دروغهای مطرح شده کنار بیاییم. از سویی دیگر باید این آمادگی را نیز داشته باشیم که اظهاراتی مخرب، به صورت آگاهانه و یا ناآگاهانه، به سخنگوی نمایندگی نسبت داده شود.

* با توجه به این که ساختمان متعلق به سازمان سیا در جریان انقلاب، مورد تفتیش و جستجوی کامل قرار گرفت، بنده هیچ اطلاعی از آخرین وضعیت کیسه محتوی پیام های ارسالی در سال جاری ندارم. بنابراین نمی دانیم که (پس از انقلاب) این پیام را با چه شماره ای ارسال نماییم.

** ما فرمی جدیدتر از فرم های USIS-FM در اختیار نداریم که پیام را در داخل آن تایپ کنیم.

منبع: کتاب اسناد لانه جاسوسی - جلد 10 - کتاب 10 - صفحه 676