وضعیت بهایی ها بعد از انقلاب

نشست. این تلگرام به عنوان یک گزارش میان دوره ای در پاسخ به سؤال مطرح شده در تلگرام مرجع دولتی شماره 158779 است، چون پرایور در تاریخ 21 ژوئن و 25 ژوئن با رهبران جامعه بهائیت به انجام ملاقات و گفتگوهایی مشغول است.

3 - پرایور قول داده است که اسنادی را که در دست دارد با دقت و احتیاط کافی حداقل تا 25 ژوئن نزد خود حفظ و حراست نماید. او هنوز در حال نوشتن گزارش خود می باشد، که چون رهبران جامعه بهائیت قول داده اند که شواهد و اطلاعات بیشتری در اختیارش بگذارند، هنوز تکمیل نشده است.

4 - سفارت مستقلاً در صدد است تا نسبت به تهدیدها و عملیات توصیف شده تأییدیه ای کسب نماید.

پرایور گفته است که قبل از انقلاب فوریه به 93 روستا حملاتی صورت گرفته است. اطلاعات او مربوط به دوره بین 4 ژانویه تا 15 ماه مارس است. رهبران بهائیت قول داده اند که اطلاعات جامعتری در اختیار وی بگذارند. با این حال، وی معتقد است که اکثر حملات قبل از انقلاب صورت گرفته بوده است.

5 - در رابطه با این سؤال که آیا از نظر قانونی شواهدی در زمینه غصب املاک و اسباب و اثاثیه بهائیها وجود دارد یا خیر، پرایور گفته است که وی یک رونوشت از سندی را که در گزارش تهران 6421 به موضوع غصب و ضبط املاک اشاره کرده بود در دسترس دارد. این سند نام و مهر «کمیته مصادره اموال بنیاد مستضعفان» را در گوشه راست بالایی دارد و یک شماره بایگانی در سمت چپ و در آخر سند نیز یک مهر زده شده است. این سند وسیله شخصی به نام مسعود ستوده که گویا سمت «ناظر کمیته اموال مصادره ای» را دارد امضاء شده است. نام کسی که مأمور مصادره شده و نیز نام و یا اسامی چیزهایی که باید مصادره شوند نیز در این سند وجود دارد. متن این فورم شامل این فرمولبندی است: «بنا به دستور دادگاه انقلاب شما مختار به مصادره..... هستید». سندی که نزد پرایور است این عبارت را دارد و نیز نام سه ملکی را که عبارتند از شرکت امنا (بنگاه معاملاتی) شرکت نونهالان (شرکت سرمایه گذاری) و بیمارستان میثاقیه و باید ضبط و ربط شوند در خود دارد. همان طور که در گذشته نیز خاطرنشان شده بودیم، بیمارستان هنوز به تصرف در نیامده است.

6 - به همین دلیل و از آنجا که هر عملی در ایران امروز جنبه قانونی می تواند داشته باشد، عمل غصب به دستور دادگاه انقلاب حتما دارای یک پایه و اساس قانونی است. محتوا و ماهیت این فرم حاکی از آن است که این عمل به کرات صورت می گیرد.

7 - پرایور در مورد تبلیغ پیرامون این مطالب در آمریکا حساسیت بسیار به خرج می دهد چون به رهبران بهائیت در این مورد قول داده است. علاوه بر اینها او نیز با آنها هم عقیده است که اگر این مطالب ابتدا در یک کشور بی طرف منتشر گردد بهتر است، چون اگر در آمریکا نشر و مورد تبلیغ قرار گرفت فورا برچسب توطئه سیا را می خورد. بر اساس وضع کنونی ایران، ما نیز باید این عقیده را بپذیریم که این کار در آمریکا فعلاً به نفع بهائیها نخواهد بود. در این رابطه پرایور و رهبران جامعه بهائیت بر سر سه راهی هستند:

که آیا بهتر است این مطالب را در مجلات نیوزویک و تایمز به چاپ رسانند، یا از طریق شورای جهانی مسیحیت عمل کنند و یا اینکه آنها را از طریق کمیته حقوق بشر در سازمان ملل مطرح گردانند؟! آنها راه اول را مردود و راه دوم را مقبول دانسته اند و معتقدند که همزمان باید از طریق کانال حقوق بشر نیز عمل نمایند.

8 - ما از پرایور خواسته ایم که از رهبران بهائیت بپرسد که در صورت امکان چه اقدام حفاظتی از دست

ص: 579

ما برای آنها برمی آید. مانند جامعه یهودیت، ما فکر می کنیم که قبل از اقدام به هرگونه عمل بهتر است با رهبران محل گفتگو بشود. عکس العمل اولیه ما این است که آمریکا به تنهایی قادر نیست کار زیادی برای بهائیها انجام دهد، البته آنها در یک طبقه ممتاز مرتدها قرار دارند و به عنوان یک اقلیت مذهبی قانونی رسمیت ندارند. به همین جهت از هیچ حقوق و امتیازی در قانون اساسی نه برخوردارند و نه برخوردار خواهند بود. به قول بعضیها شاه از آنها حمایت کرده و آنها را مورد عنایت خود قرارشان می داد، و حالا که متعصبین و مصلحین اسلامی قدرت را به دست گرفته اند، بهائیها اصلاً نباید انتظار رحم و شفقت داشته باشند. درگیری آمریکا در ملاء عام چون قطعنامه سنا در مورد بهائیها با خوشحالی به عنوان مداخله تلقی شده و وضع را برای بهائیها بدتر می کند. اعمال بین المللی از طریق کلیسا و حقوق بشر به خصوص که آمریکا در آن دست نداشته باشد، می تواند به طرز بسیار مفیدی به وسیله دولتهای غربی حمایت گردد.

زمانی که مسئله بهائیت یک مسئله بین المللی بشود، جای خود را نتیجتا در روابط دوجانبه ما با ایران نیز باز خواهد کرد. تا آنجا که ما اطلاع داریم، سفارت موضوع بهائیان را با دولت ایران در میان نگذاشته است، لیکن سفارت تأکید کرده است که وقتی که با دولت ایران درباره اقلیتهای مذهبی گفتگو می کند، منظورش بهائیها نیز هست. ولی آنطور که مسلم است دولت ایران این فرضیه را قبول ندارد.

9 - پرایور سعی خواهد کرد شرح واقعه 10 ژوئیه در شیراز را به بعد موکول کرده ما را در جریان افکار رهبران بهائیت قرار دهد. ما فکر نمی کنیم که اقدامات سفارت از طریق کانالهای اسلامی به نتیجه برسد، ولی برای خود همیشه این راه را نیز در نظر گرفته است. در این رابطه به گفته پرایور بهائیها تلگرافهای اعتراضی به 14 تن از متنفذترین آیت اللّه ها فرستاده و به این ضبط و ربط اعتراض کرده اند، ولی هنوز جوابی دریافت نداشته، و فکر می کنند که دولت با تظاهر به این امر که آنها اصلاً وجود ندارند، اعتراضشان را نیز نادیده می گیرد.

10 - پرایور درباره وقایع اصفهان که در گزارش تهران 6092 آمده بود اظهار بی اطلاعی کرد. گزارش تهران 4940 و همه گزارشهایی که از اینها به خارج ارسال می گردد پس از سی روز نابود می شوند.

وزارتخانه به هنگام مرجع زدن به تلگرامها باید این موضوع را نیز در نظر داشته باشد.

11 - ما در این موضوع پس از گفتگوهای بیشتر با پدر روحانی پرایور و دیگر رابط هایمان در جامعه بهائیت به تحقیق ادامه خواهیم داد.لینگن