تحلیل شخصیت ارتشبد غلامرضا ازهاری

ازهاری، غلامرضا - 5

فوریه 1978 - بهمن 1356

خیلی محرمانه

زندگینامه ارتشبد غلامرضا ازهاری

سازمان اطلاعات دفاعی ایالات متحده آمریکا

( U)(1) نام: ارتشبد غلامرضا ازهاری - ارتشی (پیاده نظام)

اسم مستعار: غلام ازهاری

( U) موقعیت: ریاست فرماندهی ستاد بزرگ ارتشتاران، از 20 ژوئیه 1971.

((2) C/NOFORN) خصوصیات روحی:

مورد احترام به خاطر شایستگی شغلی، اعتماد و شجاعت اخلاقی اش. وی در طول هفت سال گذشته ریاست و فرماندهی ستاد بزرگ ارتشتاران شجاعت را به عهده داشته است. ازهاری، بی گفتگو، ناتمام توان به عنوان رئیس فرماندهی ستاد بزرگ شده بود تا محمدرضاشاه پهلوی، فرماندهی کل قوا (از سال 1941) را که بدون دیدن مراحل نظامی به این سمت رسیده بود یاری و مدد دهد. هر از گاهی گزارشاتی مبنی بر تصمیم ازهاری برای بازنشستگی می رسد. (او در سال 1978، 69 ساله می شود.)

(C/NOFORN) سیاسی:

یار پر قدرت شاه، اولین و پیشروترین ملی گرای ایرانی. دوستدار غرب و همکار نزدیک مستشاران نظامی آمریکایی. در 1964، مستشاران آمریکایی وی را به دلیل فرماندهی بسیار عالیش در مانور «دلاور» که یک مانور نظامی مشترک بین ایران و آمریکا بود و زیر نظر «سازمان پیمان منطقه ای - سنتو» صورت گرفت، تشویق نمودند.

(C/NOFORN) شغلی:

او دوران اولیه تحصیل را در شیراز گذراند و در 1935 فارغ التحصیل دانشکده نظام تهران شد. به عنوان افسر جزء پیاده نظام، از 1935 تا 1945 که به دژبان رفت، خدمت کرد. در 1948، به فرماندهی تیپ دژبان تهران منصوب شد. در 1950، شاگرد دانشکده دژبانی نیروی زمینی آمریکا، «فورث گوردون» در جورجیا شد و در 1954، از دانشکده فرماندهی و ستاد نیروی زمینی آمریکا( «فورث لیون ورث» در کانزاس) فارغ التحصیل گشت. در 1955، عضو هیئت امنای دانشکده جنگ تهران و در 1956، جانشین فرماندهی اداری شد. شغل های حساس بعدی وی شامل: فرمانده لشگر 11 پیاده نظام (59 - 1958)، ریاست دانشکده جنگ (1960)، فرماندهی نیروی زمینی ارتش ایران (64 - 1960)، فرماندهی ارتش اول و همزمان فرماندهی کل نیروها در مانور «دلاور» سنتو از آوریل سال 1964 تا 1967 می باشد. ازهاری نمایندگی دائم نظامی کشورش و ریاست گروه نمایندگان دائم در سازمان پیمان منطقه ای - سنتو (ترکیه، آنکارا) را در سال های 70 - 1967 به عهده داشت. سپس جانشین رئیس ستاد بزرگ ارتشتاران و از ژوئیه 1971 رئیس فرماندهی ستاد بزرگ ارتشتاران شد. ترفیعات وی به ترتیب عبارتند از 1956 سرتیپ، 1959 سرلشکر، 1963 سپهبد و 1971 ارتشبد.

ص: 250