بررسی وقایع و حوادث ایران

سند شماره (۳۲)
به: کنسول آقای گوئلز
۱۹ ژوئن ۱۹۷۸- ۲۹ خرداد ۱۳۵۷
از: شیراز- ویکتور ال. تامست
موضوع: جلسات مقامات عمده
در عین حال که نمی توانم بگویم که از قول همکارانم سخن می‌گویم، اما شخصاً نشست مقامات عمده را دلیل متقاعد کننده ای برای مفید بودن برگزاری این گردهمایی‌ها به طور مرتب یافتم. همچنان معتقدم که نوعی موضوع خاص در هر جلسه توجه شرکت کنندگان را به خود معطوف می‌دارد، و لذا می‌تواند وسیله مفیدی برای به حداکثر رسانیدن آنچه که ممکن است طی این جلسات نسبتاً کوتاه مدت به دست آید، باشد. تصور می‌کنم اولین روز سمینار در مورد سیاست داخلی به خوبی این نکته را ثابت کرد.
برای آینده، نکات ذیل را به عنوان موضوعات احتمالی پیشنهاد می‌کنم:
- - نظام آموزشی ایران، نقش دانشجویان در جامعه، و تأثیر تحصیل در خارج، فکر می‌کنم که علاوه بر حضور خود مقامات عالی رتبه، مشارکت افرادی از «آژانس ارتباطات بین الملل»، «بخش سیاسی» و «کنسولگری» مهم باشد.
- - توسعه اقتصادی در ایران، چشم اندازهای رشد بیشتر، و احتمالات مربوط به ثبات سیاسی آینده.
روشن است که اقتصاد نکته عمده خواهد بود. ولی «مشارکت» وابسته کشاورزی، کنسول، و «بخش سیاسی» نیز مؤثر خواهد بود.
- - برنامه بازرگانی کشور و نقش پست‌های متشکله آن، بیشتر کار با وابسته بازرگانی و مرکز تجارتی است، اما به گمان من تأکید زیادی باید برای ملاحظه تکنیک‌های عملی جهت بهبود مشارکت پست‌های متشکله در کوشش بیشتر به عمل آید.
- - نقش نظامی ایران به عنوان عاملی برای تجدد و نیروی سیاسی. چنانچه تعدادی افسر نظامی با تجربه مستشاری می‌توانستند در جوار عناصری از قسمت‌های مختلف سفارت و مقامات عالی رتبه شرکت کنند، چنین جلسه ای می‌تواند روشنگری‌های باارزشی در مورد رفتار یک گروه عمده در این کشور فراهم آورد.
در مورد سازماندهی این جلسات، نکات زیر را توصیه می‌کنم: اول، اینکه زمان کافی لازم است تا هر موضوع به طور کامل تحقیق شود. سه ساعت کافی برای رسیدگی به همه جنبه‌های صحنه سیاست داخلی نبود. شاید اگر به دو جلسه از ۱۰ صبح تا ۱ بعد از ظهر و از ۲ بعد از ظهر تا ۴ بعد از ظهر تقسیم شود، بهتر باشد. دوم، اینکه رئوس مطالبی برای شرکت کنندگان عمده قبلاً تهیه شود و این امر کمک به برقراری پارامترهای بحث می‌کند. سوم، اینکه یک رئیس جلسه، بحث را از انحراف نگه دارد. چهارم، اینکه از شرکت کنندگان اصلی ممکن است خواسته شود که مسئولیت یک جنبه خاص از موضوع را به عهده بگیرند و بدین طریق با عمق بیشتری موضوع بررسی شود.
در مورد نوع مدیریت و جنبه‌های تشریفاتی کنسولگری، من بحث‌های نوع میزگرد را مفید می‌دانم. تنها گله من در این منطقه این است که ما وقت کافی برای اختصاص دادن به مسایل کنسولگری نداشته ایم. شاید یک ساعت بیشتر در جلسه بعدازظهر، مثلاً از ۱ تا ۴، بهتر باشد.