اعتصاب در صنعت نفت ایران

سند شماره 114

خیلی محرمانه

30 اکتبر 1978 - 8 آبان 1357

از: سفارت آمریکا، تهران - 10546

به: وزارت امور خارجه، واشنگتن دی. سی.

مرجع: (الف) تهران 1053، (ب) تهران 10408

موضوع: اعتصاب دوباره در صنعت نفت ایران

1- همانگونه که در مرجع الف پیش بینی شده، اعتصاب حوزه های نفتی کاهش بیشتری را در امر صادرات و تولید موجب گشته است. اعتصاب ملوانان در ترمینال صادراتی جزیره خارک، (مرجع B) پایان گرفت و هیچگونه تنگنایی در خارک وجود ندارد. مشکل کنونی کاهش تولید نفت توسط OSCO است که چیزی کمتر از دو میلیون بشکه می باشد. امروز صبح توسط نمایندگی کنسرسیوم محلی مطلع گشتیم که صادرات نفت خام از خارک تولید شده توسط کنسرسیوم (OSCO) به 1/1 میلیون بشکه در روز کاهش یافته است، علاوه بر این، بنا به نظر نماینده محلی کنسرسیوم مدیرعامل کنسرسیوم به طور فزاینده ای نسبت به توانایی خود در ثابت نگهداشتن حتی سطح خیلی پایین تولید جاری بدبین می باشد.

2- رفع اعتصابات توسط دو شرکت متحد، ایپاک و لاپکو به نظر می رسد حفظ شده است و ظرفیت تولیدی دور از ساحل آنها که در هفته گذشته متوقف شده بود بار دیگر از سر گرفته می شود.

3- تخمین می زنیم که تقاضای جاری صادرات نفت خام ایران در حدود 5/5 - 5/4 میلیون بشکه در روز باشد، که به طور ضمنی استنباط می شود که اعتصاب کنونی برای ایران نزدیک به 4/00 میلیون بشکه در روز از صادرات نفت خام یا در حدود روزانه 50 میلیون دلار زیان دربر داشته باشد.

ما همچنین گزارشات تأیید نشده ای مبنی بر توقف کامل پالایشگاههای آبادان و شیراز در دست داریم. ما گزارش دفتر مشاوره علمی و نظامی (ASAP) را تأیید می کنیم که پالایشگاه تهران به طور معمول در حال کار می باشد و دیگر پالایشگاههای کوچک (تبریز و کرمانشاه) آن طور که گزارش می دهند دستخوش اعتصاب نشده اند.

4- شرکت ملی نفت ایران تقریباً تمام تلاش خود را جهت پر کردن محلهای حساس بلامتصدی زیادی که به علت اعتصاب پدید آمده، مصرف گردانیده است (از آن جمله انتقال دیروز و امروز 20 مهندس، محقق و تکنسین از آزمایشگاه تحقیقاتی تهران به پالایشگاه آبادان) ولی پرسنل اضافی ذخیره یا نیست و یا تعداد کمی موجود می باشد. موقعیت به طور آشکاری برای دولت ایران و نیز شرکت ملی نفت ایران به نقطه بحرانی رسیده است، و دورنمای پایان بخشیدن موفقیت آمیز به مذاکرات مرسوم مدیریت کارگری با سران اعتصابی صنعت نفت به بهترین شکل خود بعید به نظر می رسد. سولیوان