ارزیابی تهدیدها آمریکا از طرف انقلاب ایران

3- معرفی دولت نظامی و تحکیم عمومی امنیت در ایران ممکن است تروریسم را در تهران و شهرستانها به طرف سازمان یافتگی بیشتر هدایت کند. ما معتقدیم که کوششهای یکی از دو گروه سازمان یافته یعنی چریکهای فدایی خلق ایران مستقیماً علیه اعضای دولت و نیروهای امنیتی - همچون گذشته - ادامه خواهد یافت و با روی کار آمدن دولت نظامی، فعالیت های آنان احتمالاً افزایش می یابد. این گروه به تشکیل آموزش دیده ترین و مجهزترین گروههای تهدید تروریستی ادامه می دهد و می توان انتظار داشت که در فعالیتهایشان، حملات دو ماه گذشته را تکرار کنند. حملاتی که در مشهد علیه یک سرهنگ پلیس صورت گرفت و در تهران علیه قرارگاه مرکزی پلیس گارد ملی ایران انجام پذیرفت. چنین حملاتی با تسلیحات پیچیده انجام گرفته و طوری طراحی شده اند که بالاترین ارزش تبلیغاتی را داشته باشند.

اگر چه چریکها مدعی شده اند که مسئول انفجار بمب در مرکز فرهنگی ایران - آمریکا در اواخر 1977 هستند، آنها هیچ گاه به افراد آمریکایی حمله نکرده اند و ما هیچ گونه شواهدی دال بر تغییر دادن موضعشان مبنی بر اکراه ظاهری در انجام عملیات علیه اعضای جامعه آمریکاییان در ایران نداریم. غیر از آمریکاییهایی که با بدشانسی در حین حمله مستقیم علیه یک صاحب منصب ایرانی گرفتار شوند، ما اعتقاد داریم که این گروه تهدید مستقیمی علیه آمریکاییها در ایران صورت نمی دهد.

4- گروه دیگر تروریستی سازمان یافته در ایران یعنی سازمان مجاهدین خلق ایران از اوایل 1977 خود را درگیر اقدامات تروریستی قابل توجه نکرده است و از اوت 1976 که دست به ترور سه بازرگان آمریکایی در تهران زد، علیه جامعه آمریکاییها در ایران، دست به حمله ای نزده است. در حالیکه ما اطلاعات جامعی در دست نداریم که این فقدان عملیات را توضیح دهد، اما خبرهایی داریم دال بر اینکه مجاهدین به علت تلفاتی که در زمستان 76 - 77 متحمل شده اند سیاستی مبنی بر خودداری از مواجهه با، نیروهای امنیتی اتخاذ کرده اند. این سیاست که با شروع تابستان سال 1977 اتخاذ شد همچنین به این علت بود که آن مقاصد سیاسی که به وسیله مجاهدین تا اندازه ای از طریق تروریسم پیش برده می شد، با بازدهی بهتری به وسیله عناصر میانه روتر مخالف تحت عنوان جبهه ملی و مخالفین مذهبی پیش می رفت. در حقیقت ممکن است مجاهدین با رهبران مخالفین به توافق رسیده باشند که دست از عملیات تروریستی بردارند تا مخالفین میانه روتر شاه فرصتی به دست بیاورند تا از راهی معتدل و غیرقهرآمیز برای رسیدن به خواسته هایشان تلاش نمایند.

در هر صورت، روی کار آمدن دولت نظامی ظاهراً از طرف رهبران اپوزیسیون اینگونه تلقی شده است که این دولت از همان ابتدای به وجود آمدنش به معنی پایان مسیر راه حل سیاسی برای بحران است. اگر چنین باشد، ما می توانیم انتظار داشته باشیم و انتظار داریم که در حالی که راه حلهای سیاسی به بن بست رسیده اند، مجاهدین با شیوه های دیگری به مبارزه ادامه دهند و فعالیت های آنان به عنوان یک گروه تروریستی غیرکمونیست افزایش یابد. ما نشانه هایی در دست داریم (تهدیدات تلفنی) دال بر اینکه این گروه در حال حاضر این سیاست جدید را اتخاذ کرده است.

اگرچه عملی را مشاهده نکرده ایم که بتوان شخصاً آن را به مجاهدین نسبت داد. اگر مجاهدین عملیاتشان را از سر بگیرند می توانیم انتظار داشته باشیم که این گروه - همچون گذشته - به مقامات آمریکایی یا آن دسته از تجار آمریکایی که با حضور نظامی آمریکا در ایران رابطه داشته باشند، حمله کنند. بر مبنای عملیات قبلی، ما تصور می کنیم که مجاهدین به اهداف به دقت انتخاب شده، ضربه می زنند و می کوشند به زنان و کودکان صدمه ای وارد نیاید. اما باید تأکید کنیم که این ارزیابی بر اساس عملیات قبلی مجاهدین صورت می گیرد. شواهدی در دست نداریم دال بر اینکه آیا آنها همان تاکتیکها را در پیش گرفته اند یا روش جدیدتر و خطرناک تری اتخاذ کرده اند. این گروه همچنین سلاحهای پیچیده ای دارد و آموزش دیده است تا واقعاً بتواند هرنوع عمل تروریستی که انتخاب می کند، را با موفقیت به انجام رساند.

5- نقصان همه جانبه نظم شهری در ایران و افزایش اعلان علنی نظرگاههای مخالفان با افزایش خشونت به خصوص توسط گروههای کوچک و افرادی که با هیچ جنبش تروریستی سازمان یافته ارتباط ندارند، همراه گشته است. جهت گیری مقداری از این خشونتها مستقیماً متوجه آمریکاییها بوده و اخیراً افزایش یافته اند. در حالیکه هیچ قتلی رخ نداده است، پرتاب بمب در 11 اکتبر 1978 به یک اتوبوس شرکت هلیکوپتر سازی «بل» در اصفهان و پرتاب بمب آتش زا در 8 نوامبر 1978 به خانه های سه آمریکایی در شمال شرقی تهران، نمونه هایی هستند از جدی بودن تهدیدات، در هر دو مورد، تنها تصادف بود که کسی مجروح نشد یا این حوادث منجر به مرگ و میری نگردیدند. ما راهی برای پیش بینی رفتار گروهی یا انفرادی آنها نداریم و حتی نمی دانیم که اصولاً آنها چه کسانی هستند.

ما معتقدیم که آنها فعالیتهایشان را علیه آمریکاییها تشدید خواهند نمود به خصوص با اخباری که منتشر می شود - چنانچه الآن هم دارد شروع به رواج یافتن می کند - درباره پشتیبانی آمریکاییها از روی کار آمدن دولت نظامی در ایران یا تحویل دادن تجهیزات ضدشورش آمریکایی به نیروهای امنیتی ایران، این تهدید که شبیه تهدیداتی نیست که از جانب گروههای سازمان یافته تروریستی مطرحند، بالقوه می تواند برای آمریکاییهای غیر شاغل و وابستگان آنها مصیبت بارتر باشد. باید تأکید کنیم که ما هیچ نشانه ای در دست نداریم حاکی از اینکه نوعی از مبارزه تروریستی بزرگ ضدآمریکایی در شرف وقوع باشد ولی ما معتقدیم که تهدید رو به افزایش است.

6- روی هم رفته ما هیچ گونه بهبودی در این موقعیت تهدیدآمیز، در آینده نزدیک پیش بینی نمی کنیم و این بیشتر مربوط می شود به پیچیدگی های بحران سیاسی در ایران و راه حل آن و معتقدیم که تا آن وقت زندگیمان توأم با افزایش تهدید ناشی از این حوادث خواهد بود.

سولیوان